4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach, opinie zabezpieczające i odmowy wydania opinii zabezpieczających;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4 lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadku określonym w pkt 4a;
9) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach dotyczących innych niż określone w pkt 1-3 aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego oraz postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw.
Sąd orzeka także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę, i stosuje środki określone w tych przepisach. ( art.3 § 3 P.p.s.a.).
Z powyższych przepisów wynika że w pojęciu sprawy sądowoadministracyjnej mieści się kontrola działalności administracji publicznej, w zakresie wyznaczonym enumeratywnie w art. 3 P.p.s.a., oraz inne kwestie rozpoznawane w postępowaniu prowadzonym na podstawie przepisów ustawy, jak wymienione w art. 4 spory o właściwość lub kompetencję, a także przekazane z mocy ustaw odrębnych. Oznacza to, że sąd administracyjny nie jest właściwy do rozpoznawania spraw, które nie zostały wymienione w cytowanych przepisach.
Zasada ta znajduje zastosowanie w rozpoznawanej sprawie.
Żądanie odszkodowawcze nie było przedmiotem postępowania administracyjnego. Żądanie zgłoszone przez J. M. ma co prawda związek z postępowaniem podatkowym toczącym się wcześniej w przedmiocie podatku od nieruchomości i podatku rolnego, czyli łącznego zobowiązania pieniężnego, lecz oparte jest na przepisach dotyczących odpowiedzialności odszkodowawczej Skarbu Państwa i jednostki samorządu terytorialnego za szkodę wyrządzoną przez funkcjonariusza przy wykonywaniu władzy publicznej
Co do zasady takie roszczenie odszkodowawcze ma charakter cywilnoprawny, do którego rozpoznania właściwy jest sąd powszechny.
Do dnia 31 grudnia 2006 r. przesłanki i zakres odpowiedzialności za szkody wyrządzone przez np. decyzje podatkowe były określone w art. 260 i 261 Ordynacji podatkowej. Podobna regulacja obowiązywała w Kodeksie postępowania administracyjnego (por. art. 160 K.p.a.). Ustawą z 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych ustaw (Dz. u. 2006 nr 217 poz. 1590) uchylono art. 261 O.p. i wprowadzono nowe brzmienie art. 260 O.p. Zgodnie z nim do odpowiedzialności odszkodowanej stosuje się przepisy prawa cywilnego.
Przepisy o odpowiedzialności odszkodowawczej Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego przewidziane obecnie w art. 417, 417 ¹ i 417 ² Kodeksu cywilnego wprowadzone zostały ustawą z 17 czerwca 2004r. , o zmianie ustawy - Kodeks cywilny (...) (Dz. U. 2004 Nr 162 poz. 1692) , którą to ustawą jednocześnie uchylono przepis art. 160 K.p.a.
Postępowanie sądowe w sprawach cywilnych unormowane jest przez przepisy Kodeksu postępowania cywilnego ( art. 1 K.p.c. ). Zgodnie zaś z art. 2 § 1 K.p.c., do rozpoznawania spraw cywilnych powołane są sądy powszechne, o ile sprawy te nie należą do właściwości sądów szczególnych, oraz Sąd Najwyższy.
W świetle art. 58 § 1 pkt 1 P.p.s.a., Sąd odrzuca skargę, jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego. Skoro Wojewódzki Sąd Administracyjny nie jest właściwy do rozpoznania skargi wniesionej w niniejszej sprawie, skargę należało odrzucić.
Pomimo odrzucenia skargi, Sąd nie zasądził na rzecz Burmistrza Ozimka od skarżącego kosztów postępowania sądowego w wyłączonej sprawie, albowiem w postępowaniu przed sądem administracyjnym I instancji brak jest odpowiednika przepisów art. 203 i art. 204 P.p.s.a.
Dla porządku należy też zauważyć, że z oświadczeń stron zawartych w skardze i odpowiedzi na skargę nie wynika, że wcześniej w tej sprawie Sąd powszechny uznał się za niewłaściwy. Dlatego nie zachodzi przypadek o jakim mowa w art. 58 § 4 P.p.s.a.