Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marta Wojciechowska po rozpoznaniu w dniu 30 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. i P. T., U. i W. B. na uchwałę Rady Miejskiej w Brzegu z dnia 19 grudnia 2012 r. Nr XXXV/211/12 w przedmiocie uchwalenia budżetu na rok 2013 wskutek wniosku skarżących o przywrócenie terminu do wniesienia skargi postanawia : odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi
Postanowieniem z dnia 19 sierpnia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu, działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270) - /dalej p.p.s.a/ odrzucił skargę W. i P. T. oraz U. i W. B. na uchwałę Rady Miejskiej w Brzegu z dnia 19 grudnia 2012 r. Nr XXXV/211/12 w przedmiocie uchwalenia budżetu na rok 2013.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, iż w świetle treści art. 53 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm. - dalej: p.p.s.a.) i uchwały siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 kwietnia 2007 r. o sygn. akt II OPS 2/07, skargę, o której mowa w art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, należy wnieść za pośrednictwem organu gminy do sądu administracyjnego w terminie trzydziestu dni od dnia otrzymania odpowiedzi tego organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa. Sąd wskazał, iż w rozpoznawanej sprawie wezwania skarżących do usunięcia naruszenia prawa dotyczące zaskarżonej uchwały wpłynęły do organu w dniu 24 stycznia 2013 r., natomiast odpowiedź organu została doręczona stronom już po upływie określonego w art. 53 § 2 p.p.s.a. terminu sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania (w dniach 29 marca 2013 r. i 2 kwietnia 2013 r.). W tej sytuacji termin do wniesienia skargi upływał w sześćdziesiątym dniu liczonym od dnia wniesienia tego pisma (24 stycznia 2013 r.), tj. w dniu 25 marca 2013 r. Tymczasem wniesienie skargi przez skarżących do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu za pośrednictwem organu nastąpiło w dniu 24 kwietnia 2013 r.
Pismem nadanym w dniu 29 września 2013 r. W. i P. T. złożyli wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. W tej samej dacie tożsamy wniosek złożyli U. i W. B.
W motywach uzasadnienia obu pism skarżący wskazali, że kierując się brzmieniem art. 101 § 3 ustawy o samorządzie gminnym uznali, iż w przedmiotowej sprawie mają zastosowanie przepisy kodeksu postępowania administracyjnego. Dlatego też skarżący byli przekonani, iż w przypadku braku reakcji na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, dopuszczalne jest złożenie skargi w terminie trzydziestu dni do dnia w którym upłynął maksymalny 2-miesięczny termin przewidziany w art. 35 § 3 K.p.a. dla załatwienia sprawy w postępowaniu administracyjnym. Skarżący wskazali, iż przyjmując takie założenie, działali w oparciu o zasadę zaufania obywatela do prawa, zasadę, iż przepisu brzmiącego jasno nie należy interpretować oraz zasadę wynikającą z art. 87 Konstytucji, iż źródłami powszechnie obowiązującego prawa są Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia. Stąd, wedle ich wiedzy wynikającej z art. 101 u.s.g., skarżący działali w przekonaniu, iż składając skargę do tut. Sądu w dniu 24 kwietnia 2013 r. uczynili to w terminie. O tym, iż skarga została przez nich złożona z uchybieniem terminu, skarżący dowiedzieli się dopiero po otrzymaniu postanowienia tut. Sądu o jej odrzuceniu, gdzie wskazano, że dla dokonania tej czynności właściwy był sześćdziesięciodniowy termin wynikający z art. 53 § 2 p.p.s.a., o czym przesądziła uchwała składu 7 sędziów NSA z dnia 2 kwietnia 2007 r. II OPS 2/07. Skarżący podnieśli, iż w tej sytuacji, nie można ich działania uznać za zawinione, gdyż działali samodzielnie, bez profesjonalnego pełnomocnika, nie mając wykształcenia prawniczego, nigdy nie byli przez jakikolwiek podmiot pouczeni o terminie do wniesienia przedmiotowej skargi, nie mieli także świadomości istnienia ww. uchwały NSA i nie mieli do niej dostępu. Zdaniem skarżących, dochowali oni także należytej staranności ustalając termin do wniesienia skargi, gdyż jak wynika z treści uzasadnienia ww. uchwały nawet sądy administracyjne przyjmowały, iż termin należy liczyć tak jak uczynili to skarżący. W odczuciu skarżących zostali oni pozbawieni konstytucyjnego prawa do sądu, gdyż nie ze swej winy nie wiedzieli, że w zakresie obliczania terminu do wniesienia skargi do sądu administracyjnego decydujące znaczenie ma uchwała 7 sędziów NSA z dnia 2 kwietnia 2007 r. II OPS 2/07.