Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Opolu - Krzysztof Błasiak po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata w sprawie ze skargi K. K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Opolu z dnia 31 lipca 2015 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia wygaśnięcia decyzji określającej zobowiązanie w podatku akcyzowym z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu, postanawia odmówić przyznania prawa pomocy.
W odpowiedzi na wezwanie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu do uiszczenia wpisu od skargi (w kwocie 200 zł) wniesionej na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Opolu z dnia 31 lipca 2015 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia wygaśnięcia decyzji określającej zobowiązanie w podatku akcyzowym z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu, K. K. (dalej skarżący) złożył wniosek, sporządzony na urzędowym formularzu, o którym mowa w art. 252 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz.270) - zwanej dalej p.p.s.a., w którym zwrócił się o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w całości oraz ustanowienie adwokata (konkretnie adwokata M. J.).
W uzasadnieniu wniosku skarżący oświadczył, że jest osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku, nie posiadającą żadnego majątku, zaś podejmowane próby poszukiwania pracy z pożądanym skutkiem jest utrudnione przez częste wyjazdy w celu dokonania oględzin pojazdów znajdujących się w różnych częściach kraju (co ma miejsce w związku z toczącymi się postępowaniami prowadzonymi przez organa celne). Zaznaczył zarazem, że zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej od 1 października 2011 r. w wyniku działań organów celnych. Jednocześnie wskazał, iż nie posiada własnego rachunku bankowego (jak twierdzi posiadane przez niego konto firmowe zostało zamknięte wraz z zakończeniem działalności gospodarczej).
Ponadto skarżący oświadczył, że koszty utrzymania mieszkania i mediów z nim związanych ponosi jego właściciel (matka skarżącego I. K.), natomiast wyżywienie i inne koszty utrzymania pokrywane są z dochodów żony w wysokości 1.669,05 zł netto. Przy tym nadmienił, iż w soboty i niedziele wraz z całą rodziną zmuszeni są do korzystania z pomocy teściowej i matki w postaci serwowanych posiłków.
W części wniosku dotyczącej oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach skarżący wykazał, że w jego gospodarstwie domowym pozostaje również żona i dwoje niepełnoletnich dzieci, oraz że dochody miesięczne uzyskiwane w ramach gospodarstwa domowego stanowią kwotę 1.669,05 zł (uzyskiwane przez żonę skarżącego ze stosunku pracy). W załączeniu skarżący przedłożył kserokopie następujących dokumentów:
- zaświadczenia z 14 października 2015 r., w którym potwierdzono, iż skarżący jest zarejestrowany jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku,
- decyzji Starosty [...] o uznaniu skarżącego za osobę bezrobotną z dniem 10 stycznia 2012 r.,
- decyzji o przyznaniu prawa do zasiłku na okres 6 miesięcy i decyzji o utracie prawa do zasiłku, zaświadczenia o niezaleganiu w podatkach z 8 sierpnia 2011 r.,
- zaświadczenia o niezaleganiu w opłacaniu składek ZUS z 5 sierpnia 2011 r.,
- wyciągów z rachunku bankowego żony skarżącego S. K.,
- zeznań o wysokości osiąganego dochodu przez skarżącego i jego żonę w latach podatkowych 2013 i 2014 (PIT-37).
Opisane wyżej kserokopie dokumentów znajdują się aktach sprawy o sygnaturze I SA/Op 521/15.
Rozpatrując na podstawie art. 258 § 2, pkt 7 p.p.s.a. wniosek o przyznanie prawa pomocy referendarz sądowy zważył , co następuje: