Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Serafin-Kosowska, Sędziowie Sędzia NSA Jacek Surmacz, Sędzia WSA Kazimierz Włoch (spr.), Protokolant Beata Janczewska, po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2007 r. na rozprawie sprawy ze skargi Spółki z o.o. "A" w R. na uchwałę Rady Gminy z dnia [...] maja 2006 r. Nr [...] w przedmiocie odmowa zatwierdzenia taryfy za zbiorowe zaopatrzenie w wodę p o s t a n a w i a Odrzucić skargę
Rada Gminy B. Uchwałą z dnia (...) maja 2006r. Nr (...) na podstawie art. 18 ust. 2 pkt. 15 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001r. Nr 142 poz. 1591 ze zm.) oraz art. 14 ust. 5 ustawy z dnia 7 czerwca 2001r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniem ścieków (Dz.U. z 2001r. Nr 27 poz. 747 ze zm.) odmówiła zatwierdzenia taryfy z zakresem obowiązywania od 1 lipca 2006r. do 30 czerwca 2007r. za zbiorowe zaopatrzenie w wodę dla A Sp. z o.o. w R. Przedmiotowa taryfa została przedłożona Wójtowi Gminy B. w kwietniu 2006r. i uznano, że została przedstawiona w wymaganym terminie ustawowym. Powyższa taryfa miała mieć zastosowanie do dostaw wody świadczonych na terenie Gminy B..
W uzasadnieniu Uchwały podniesiono, że po analizie zgodności taryfy z obowiązującymi przepisami oraz po dokonaniu weryfikacji kosztów pod względem celowości ich podnoszenia, ustalono, iż naruszone zostały przepisy art. 20 ust. 3 i ust. 4 pkt. 3 wyżej cyt. ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, z uwagi, że w przedłożonej taryfie ujęte zostały koszty rozwoju i modernizacji urządzeń wodociągowych przy jednoczesnym braku planu o którym mowa w art. 21 tej ustawy. W efekcie czego nastąpiło nieuzasadnione podwyższenie cen. Ponadto po analizie kosztów określonych w art. 20 ust. 4 wyżej cyt. ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków ustalono, iż zastosowany sposób kalkulacji taryfy powoduje naruszenie § 3 ust. 1 pkt. 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 marca 2002r. w sprawie określenia wzoru taryf, wzoru wniosku o zatwierdzenie taryf oraz warunków rozliczeń za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków (Dz. U. 02.26.257) w zakresie subsydiowania skrośnego.
Taryfa nie spełnia też wymogów określonych w § 19 ust 1 pkt. 9 wyżej cyt. rozporządzenia Ministra Infrastruktury, gdyż brak jest tabeli określającej skutki finansowe zmiany cen i stawek opłat za zaopatrzenie w wodę.
Powyższa Uchwała Rady Gminu B. przedstawiona została w dniu 31 maja 2006r. Wojewodzie, który nie wszczął postępowania w sprawie stwierdzenia jej nieważności oraz nie wskazał, że została podjęta z naruszeniem prawa.
Na przedmiotową Uchwałę Rady Gminy w B., A Sp. z o o w R.wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie domagając się stwierdzenia jej nieważności oraz zasądzenia kosztów postępowania.
W skardze zarzucono naruszenie artykułu 24 ust 5 wyżej cyt. ustawy z dnia 7 czerwca 2001r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków w związku z art. 20 ust 3 i ust 4 pkt. 3 tej ustawy oraz przepisów wyżej cyt. rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 marca 2002.r w sprawie określenia taryf, wzorów wniosków o zatwierdzenie taryfy oraz warunków rozliczeń za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzenie ścieków.
W uzasadnieniu skargi podniesiono, że zgodnie z art. 24 ust 5 wyżej cyt. ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków Rada Gminy mogłaby podjąć uchwałę o odmowie zatwierdzenia taryfy, gdyby ta została sporządzona niezgodnie z przepisami, do czego jednak nie doszło. Wobec czego nie było podstaw prawnych do odmowy jej zatwierdzenia. Zróżnicowanie ceny 1 m 3 wody dla dwóch grup odbiorców tj. niższej dla gospodarstw domowych oraz wyższej dla przemysłu wynika z Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 2004r. w sprawie opłat za korzystanie ze środowiska. Do przedłożonej taryfy skarżąca nie załączyła wieloletniego planu rozwoju i modernizacji urządzeń wodociągowych, co znajduje uzasadnienie w treści art. 21 ust 7 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, gdyż Spółka nie planuje budowy urządzeń wodociągowych na terenie Gminy B.. Zgodnie zaś z art. 7 ust 1 pkt 3 wyżej cyt. ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W taryfie nienaruszone zostały też przepisy wyżej cyt. rozp. Ministra Infrastruktury z dnia 12 marca 2002r. odnośnie subsydiowania skrośnego. Spółka prowadzi odrębną ewidencję księgową dla działalności podstawowej w rozbiciu na zaopatrzenie w wodę i oprowadzanie oraz oczyszczanie ścieków oraz wydzieloną księgowość dla działalności dodatkowej przedsiębiorstwa. Z tego względu Spółka ustaliła ceny odrębnie dla zaopatrzenia w wodę i odrębnie dla oczyszczania i odprowadzania ścieków. Koszty działalności dodatkowej Spółki nie zostały wkalkulowane do ceny 1 m 3 wody i ścieków, wobec czego nie stosowano subsydiowania skrośnego.