Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Piotr Popek po rozpoznaniu w dniu 17 lipca 2017 r. w Wydziale I na posiedzeniu niejawnym wniosku o przywrócenie terminu do złożenia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 22 marca 2016 r. sygn. I SA/Rz 75/16 w sprawie ze skargi K.Z. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] listopada 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń pracowniczych za poszczególne miesiące w latach 2000-2012 postanawia odrzucić wniosek .
Wyrokiem z dnia 22 marca 2016 r. sygn. I SA/Rz 75/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił skargę K.Z. (dalej zwanego skarżącym) w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne za poszczególne okresy w latach 2000-2012. Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem został skarżącemu doręczony 12 kwietnia 2016 r. (k. 46 akt sądowych). Postanowieniem z dnia 1 lipca 2016 r. Sąd stwierdził, że wyrok z dnia 22 marca 2016 r. jest prawomocny od dnia 13 maja 2016 r.(k. 71 akt sądowych).
W dniu 21 czerwca 2017 r. skarżący działający przez pełnomocnika z wyboru radcę prawnego wniósł skargę kasacyjną, zawierając w niej równocześnie wniosek o przywrócenia terminu do jej wniesienia. W uzasadnieniu wniosku podniesione zostało, że uchybienie terminu nastąpiło bez winy skarżącego, a wywołane było wyjątkowo niekorzystnym stanem zdrowia skarżącego w okresie od kwietnia 2016 r. do czerwca 2017 r., na skutek okoliczności bliżej podanych w rozwinięciu uzasadnienia wniosku.
Rozpoznając złożony wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej jako: P.p.s.a.) jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu winno być wniesione w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 P.p.s.a.). W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2 P.p.s.a.). Zanim jednak sąd przystąpi do badania okoliczności uprawdopodobniających brak winy w uchybieniu terminu, zobowiązany jest uwzględnić treść art. 88 P.p.s.a., zgodnie z którym spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym. Wniosek jest spóźniony, jeżeli został wniesiony po upływie siedmiodniowego terminu przewidzianego w art. 87 § 1 P.p.s.a. Natomiast wniosek jest niedopuszczalny, gdy nie spełnia ustawowych warunków jego dopuszczalności np. jeżeli został złożony po upływie roku od uchybionego terminu a nie dotyczy przypadku wyjątkowego (por. art. 87 § 5 P.p.s.a).
W okolicznościach rozpoznawanej sprawy wniosek skarżącego złożony w dniu 21 czerwca 2017 r. wraz ze skargą kasacyjną zawierał żądanie przywrócenia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 22 marca 2016 r., sygn. akt I SA/Rz 75/16, który doręczony został dorosłemu domownikowi, tj. córce w dniu 12 kwietnia 2016 r., a zatem termin do wniesienia skargi kasacyjnej upływał w dniu 12 maja 2016 r. Skarżący wniósł zaś skargę kasacyjną wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu dopiero w dniu 21 czerwca 2017 r. , tj. z ponad trzynastomiesięcznym uchybieniem terminu.
Jak już wyżej zaznaczono, zgodnie z art. 87 § 5 P.p.s.a., po upływie roku od uchybionego terminu, jego przywrócenie jest dopuszczalne tylko w przypadkach wyjątkowych. Rozpoznając taki wniosek o przywrócenie terminu, należy rozważyć argumenty wspierające wniosek i argumenty przemawiające za stabilizacją sytuacji ugruntowanej przez upływ czasu, a powstałej w następstwie niedokonania czynności procesowej w terminie oraz ustalić, czy przedstawione we wniosku argumenty uzasadniają, że w sprawie zachodzi przypadek, który można uznać za wyjątkowy (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z 5 marca 2013 r. sygn. akt I OZ 109/13 i z 7 grudnia 2011 r. sygn. akt I OZ 991/11, orzeczenia.nsa.gov.pl).