Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Rzeszowie Jacek Boratyn po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2016 r., na posiedzeniu niejawnym, wniosku K. Z. o przyznanie mu prawa pomocy w zakresie całkowitym, poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego, w sprawie ze skargi K. Z. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia (...) listopada 2015 r., nr (...), w przedmiocie odmowy umorzenia skarżącemu zaległości z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne oraz Fundusz Pracy, za lata 2000-2012, - postanawia - 1. umorzyć postepowanie w przedmiocie prawa pomocy, w zakresie dotyczącym zwolnienia od kosztów sądowych, 2. odmówić skarżącemu przyznania prawa pomocy, poprzez ustanowienie radcy prawnego.
Skarżący wystąpił o przyznanie mu prawa pomocy w zakresie całkowitym, poprzez zwolnienie go od kosztów sądowych i ustanowienie dla niego radcy prawnego. W związku z tym złożył, na urzędowym formularzu PPF, oświadczenie o stanie rodzinnym i majątkowym, w którym podał, że pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z żoną, a źródłem utrzymania małżonków, jest pobierana nią emerytura, w wysokości 1 260 zł miesięcznie.
Zgodnie z oświadczeniem, małżonkowie nie posiadają żadnych nieruchomości ani wartościowego majątku.
Przedkładając listę ponoszonych wydatków skarżący wymienił następujące pozycje: koszty zakupu leków - 600 zł miesięcznie, koszty korzystania z mediów (prądu i gazu) 155 zł miesięcznie. Oprócz tego w oświadczeniu zaznaczono, że co miesiąc komornik sądowy pobiera z deklarowanych dochodów po 400 zł, w związku z prowadzoną egzekucją.
Przedstawiając swoją sytuację majątkową skarżący nadmienił również, że jego dług z tytułu zaciągniętych kredytów wynosi 50 000 zł. Zobowiązanie to nie jest przez niego spłacane.
W uzasadnieniu wniosku zwrócono ponadto uwagę na zły stan zdrowia zarówno skarżącego, jak i jego żony.
Zgodnie z art. 239 § 1 pkt 1 e ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., zwanej dalej: P.p.s.a.) nie mają obowiązków uiszczenia kosztów sądowych strony skarżące działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych. Tak więc skarżący w przedmiotowej sprawie, dotyczącej odmowy umorzenia zaległości z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne i Fundusz Pracy, jest zwolniony, z mocy samego prawa, z obowiązku uiszczenia jakichkolwiek kosztów sądowych. W tej sytuacji jego wniosek o zwolnienie od tych kosztów jest bezprzedmiotowy. W związku z tym, na podstawie art. 249 a P.p.s.a., w myśl którego jeżeli strona cofnie wniosek lub rozpoznanie wniosku stało się zbędne, postępowanie w sprawie przyznania prawa pomocy umarza się, umorzono postępowanie w przedmiocie prawa pomocy, w zakresie dotyczącym zwolnienia od kosztów sądowych.
Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w tej sytuacji rozpoznaniu podlega jedynie wniosek skarżącego o ustanowienie radcy prawnego.
W myśl art. 246 § 1 pkt 1 P.p.s.a. przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie całkowitym (pełnym) następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Wykazanie, o którym mowa w powołanym wyżej przepisie, sprowadza się do uprawdopodobnienia zaistnienia przesłanek, od których ustawodawca uzależnia przyznania wsparcia w postaci prawa pomocy, poprzez złożenie pełnego, jasnego i wiarygodnego oświadczenia o stanie rodzinnym i majątkowym.
Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że skarżący nie wykazał, że spełnia warunki do przyznania mu prawa pomocy w zakresie całkowitym lub częściowym, gdyż twierdzenia zawarte w jego oświadczeniu o stanie rodzinnym i majątkowym są wybiórcze i niewiarygodne. Taką ich ocenę potwierdzają dodatkowo dane wynikające z dokumentów zalegających w aktach sprawy.