Dnia 12 marca 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Przewodniczący - Sędzia WSA Kazimierz Maczewski po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku [...] o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] nr. [...] w przedmiocie podatku akcyzowego za lipiec 2009 r. p o s t a n a w i a: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
[....] , reprezentowana przez pełnomocnika, pismem z dnia 14 grudnia 2012 r. wniosła skargę na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] . nr. [...] w przedmiocie podatku akcyzowego za maj 2009 r.
Jednocześnie w skardze skarżąca Spółka zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, nie podając jego uzasadnienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z przepisem art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j: Dz. U. z 2012 r., poz. 270), wniesienie skargi do sądu administracyjnego nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże, zgodnie z przepisem art. 61 § 3 tej ustawy, po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu w całości lub części, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Jak wynika z przytoczonej powyżej regulacji prawnej, warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Uzasadnienie wniosku powinno więc odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymywanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione. Najdobitniej wyraził to Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 18 maja 2004 r., FZ 65/04 (niepubl.), w którym stwierdził, że brak uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji uniemożliwia jego merytoryczną ocenę. Sąd zaś nie jest zobowiązany ustalać tych okoliczności we własnym zakresie, gdyż w istocie sprowadzałby się do uzupełniania za skarżącego uzasadnienia wniosku.
Ponieważ w złożonym wniosku skarżąca Spółka nie wykazała by zachodziły okoliczności wymienione w powołanym wyżej przepisie, a sąd nie jest zobowiązany ustalać tych okoliczności we własnym zakresie, gdyż w istocie sprowadzałby się do uzupełniania za stronę skarżącą uzasadnienia wniosku, wobec braku podstaw do uwzględnienia wniosku, na podstawie art. 61 § 3 i 5 p.p.s.a, orzeczono jak w sentencji.