Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marian Jaździński (spr.), Sędziowie Asesor WSA Kazimierz Maczewski,, Sędzia NSA Zofia Przegalińska, Protokolant Anna Kalisiak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 lutego 2005 r. sprawy ze skargi W. P. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie długu celnego p o s t a n a w i a: o d r z u c i ć skargę.-
Decyzją z dnia [...] r., Nr [...], adresowaną do W. P. oraz trzech innych osób, Naczelnik Urzędu Celnego stwierdził powstanie z mocy prawa z dniem [...] r. długu celnego w kwocie [...] zł w związku z nielegalnym wprowadzeniem na polski obszar celny samochodu ciężarowego [...].
Odwołania od tej decyzji wniesione zostały przez W. P. oraz przez K. P., jedną z pozostałych trzech osób, do których decyzja ta była adresowana, przy czym z odwołaniem pierwszego z nich połączony był wniosek o przywrócenie uchybionego terminu do jego wniesienia. Wniosek ten oddalony został postanowieniem Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] roku, zaś wniesiona od tego postanowienia skarga oddalona została wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodek Zamiejscowy w Szczecinie z dnia 24.09.2003 r., SA/Sz 1828/02.
Decyzją z dnia [...] r., Nr [...], wydaną w wyniku rozpatrzenia sprawy na skutek odwołania wniesionego przez K. P. oraz z powołaniem się na przepisy art. 233 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29.08.12997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) w zw. z art. 262 ustawy z dnia 9.01.;1997 r. - Kodeks celny (Dz. U. Nr 23, poz. 117 ze zm.) oraz na art. 2 § 1, art. 3 § 1 pkt 10, art. 210 § 1 pkt 1 i § 3 pkt 1, 2 i 3 Kodeksu celnego i art. 26 ustawy z dnia 19.03.2004 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 623), Dyrektor Izby Celnej uchylił decyzję organu pierwszej instancji w stosunku do K. P. i postępowanie celne wobec niej umorzył, stwierdzając jednocześnie, że w pozostałej części zaskarżoną decyzję utrzymuje w mocy.
Powyższa decyzja zaskarżona została do sądu administracyjnego przez W. P., który, zarzucając naruszenie przepisów prawa materialnego w postaci art. 210 § 3 pkt 2 Kodeksu celnego na skutek jego rozszerzającej wykładni i błędnego zastosowania oraz obrazę wskazanych przepisów postępowania celnego w wyniku m. in. nie dość wnikliwego zbadania okoliczności sprawy i zaniechania przeprowadzenia dowodów mających istotne znaczenie dla ustalenia stanu faktycznego sprawy, domagał się uchylenia zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu pierwszej instancji.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Celnej wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, co następuje:
Stosownie do przepisu art. 52 § 1 i 2 ustawy z dnia 30.08.2002 r. - Prawo o postępowaniu przez sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) skargę do sądu administracyjnego, sprawującego kontrolę działalności administracji publicznej (art. 3 § 1), można wnieść dopiero po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, przy czym przez wyczerpanie środków zaskarżenia rozumie się sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.
W rozpatrywanej sprawie skarga wniesiona została przez osobę, której odwołanie od decyzji celnej organu pierwszej instancji nie było dotychczas przedmiotem rozpatrzenia przez organ odwoławczy, odwołanie to wniesione zostało bowiem z uchybieniem terminu przewidzianego do jego złożenia, a wniosek o przywrócenie uchybionego terminu został prawomocnie oddalony.
Jakkolwiek z akt sprawy wynika, że dotychczas nie zostało przez organ odwoławczy wydane przewidziane art. 228 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej postanowienie stwierdzające uchybienie przez W. P. terminu do wniesienia odwołania, jednakże ani ta okoliczność, ani też będące przedmiotem zaskarżonej do Sądu decyzji organu odwoławczego stwierdzenie, iż organ ten utrzymuje w mocy decyzję organu pierwszej instancji w części dotyczącej osób, które odwołań nie wniosły lub wniosły je nieskutecznie z powodu uchybienia terminu, nie pozwala uznać, że przez wnoszącego skargę wyczerpany został środek zaskarżenia w postaci odwołania od decyzji organu pierwszej instancji, a więc że spełniona została określona cyt. wyżej przepisem art. 52 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi przesłanka do wniesienia przez W. P. skargi na ostateczną decyzję organu celnego.
W tych warunkach, stosownie do przepisu art. 58 § 1 § 6 ustawy z dnia 30.08.2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) orzec należało o odrzuceniu wniesionej przez W. P. skargi jako niedopuszczalnej.