Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Łukaszewska-Macioch (spr.) po rozpoznaniu w dniu 30 września 2005 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skarg Gminy [...] na decyzję Ministra Kultury z dnia [...] kwietnia 2005 r., nr [...] w przedmiocie wpisu nieruchomości do rejestru zabytków postanawia: 1. odrzucić skargi, 2. zwrócić Gminie [...] 400 (czterysta) złotych, tytułem uiszczonych wpisów sądowych od skarg - z kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
W dniu [...] maja 2005 r. Gmina [...] reprezentowana przez adwokata D. S. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na decyzję Ministra Kultury z dnia [...] kwietnia 2005 r., nr [...] w przedmiocie wpisu nieruchomości do rejestru zabytków.
W dniu [...] maja 2005 r. Gmina [...] reprezentowana przez Wójta Gminy [...] wniosła do Sądu skargę na decyzję Ministra Kultury z dnia [...] kwietnia 2005 r., nr [...] w przedmiocie wpisu nieruchomości do rejestru zabytków.
Pismami z dnia [...] czerwca 2005 r. Sąd zobowiązał pełnomocnika strony skarżącej adwokata D. S. do uzupełnienia braków formalnych skargi przez przedłożenie pełnomocnictwa upoważniającego do reprezentowania Gminy [...] w postępowaniu przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie oraz dwóch odpisów skargi, w terminie 7 dni, pod rygorem jej odrzucenia. Powyższe pisma zostały doręczone pełnomocnikowi strony w dniu 21 czerwca 2005 r. Termin na dokonanie tej czynności upłynął w dniu 28 czerwca 2005 r.
W dniu 29 czerwca 2005 r. Minister Kultury przesłał Sądowi wniesione na jego adres siedziby pełnomocnictwo upoważniające D. S. do działania w imieniu Gminy [...] w postępowaniu przed sądami administracyjnymi i dwa odpisy skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) sąd odrzuca skargę, gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie jej braków formalnych.
W myśl art. 85 powołanej wyżej ustawy czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna.
Stosownie zaś do treści art. 58 § 1 pkt 4 tej ustawy sąd odrzuca skargę, jeżeli sprawa objęta skargą pomiędzy tymi samymi stronami jest w toku.
Z akt sprawy wynika, że pełnomocnictwo procesowe i odpisy skargi zostały wniesione przez Gminę [...] do Ministra Infrastruktury w dniu 22 czerwca 2005 r. Termin do wykonania zobowiązania Sądu, o którym mowa w pismach z dnia 14 czerwca 2005 r. upłynął w dniu 28 czerwca 2005 r. Natomiast w dniu 29 czerwca 2005 r. organ przekazał powyższą korespondencję Sądowi.
Przedstawione wyżej okoliczności świadczą o tym, iż strona skarżąca uzupełniając braki formalne skargi za pośrednictwem Ministra Infrastruktury przerzuciła na ten organ obciążające skarżącego ryzyko dokonania tej czynności w terminie, mimo, iż przepisy regulujące postępowanie przed sądami administracyjnymi nie przewidują takiego trybu wnoszenia do Sądu tego rodzaju pism. Ponadto w pkt 2 pouczenia zawartego w wezwaniu Sądu z dnia 14 czerwca 2005 r. wyraźnie wskazano na bezpośrednie wnoszenie pism do Sądu.
Należało zatem uznać, iż w terminie zakreślonym w pismach Sądu z dnia 14 czerwca 2005 r. pełnomocnik Gminy [...] nie uzupełnił braków formalnych skargi. Złożenie żądanych przez Sąd dokumentów po terminie powoduje, że czynność ta nie wywołuje skutków prawnych, jakie cytowana wyżej ustawa wiąże z jej podjęciem w ustawowym terminie.
Odnosząc się natomiast do skargi Gminy [...] złożonej w dniu [...] maja 2005 r. trzeba zauważyć, iż decyzja Ministra Kultury z dnia [...] kwietnia 2005 r., będąca jej przedmiotem została już poddana kontroli Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. W dniu wniesienia tej skargi, tj. w dniu [...] maja 2005 r. toczyło się już postępowanie sądowe w tym przedmiocie. Ponowną skargę w tej sprawie należało z tej przyczyny uznać za niedopuszczalną.
Biorąc pod uwagę powyższe Sąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 i 4 oraz art. 232 § 1 pkt 1 lit. a ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł, jak w sentencji postanowienia.