Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Sędzia WSA - Dariusz Chaciński po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. P. o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie ze skargi J. P. na postanowienie Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] kwietnia 2015 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia.
Pismem z dnia [...] maja 2015 r. J. P. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na postanowienie Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] kwietnia 2015 r., nr [...], w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...], zmieniającej w części decyzję ostateczną Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2011 r.
W swojej skardze strona skarżąca wniosła o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) - dalej "ppsa." wniesienie skargi do sądu nie wstrzymuje wykonania aktu lub zawieszenia czynności. Sąd na wniosek skarżącego może wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
W oparciu o cytowany przepis prawny, wskazać należy zatem, że podstawową przesłanką wstrzymania wykonania rozstrzygnięcia jest wykazanie niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, przez co należy rozumieć sytuację, gdy szkoda (majątkowa, a także niemajątkowa) nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego (postanowienie NSA z dnia 20 grudnia 2004 r., sygn. akt GZ 138/2004).
Rozpatrując powołane przesłanki w odniesieniu do zaskarżonego w niniejszej sprawie postanowienia, należy podnieść, że skoro wskazana w art. 61 § 3 ppsa, szkoda lub trudne do odwrócenia skutki mają być rezultatem wykonania podjętego w sprawie rozstrzygnięcia to uznać należy, że przedmiotem ochrony tymczasowej w postaci zastosowania instytucji wstrzymania wykonania mogą być jedynie takie akty lub czynności, które nadają się do wykonania i wymagają wykonania. Przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy przy tym rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie postępowania egzekucyjnego do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z treścią rozstrzygnięcia zawartego w tym akcie. Wstrzymanie wykonania dotyczy zatem tylko takich sytuacji, gdy zaskarżony akt wywołuje skutki materialnoprawne.
Rozstrzygnięciem takim nie jest na pewno zaskarżone w niniejszej sprawie postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania administracyjnego. Postanowienie to ogranicza się bowiem jedynie do stwierdzenia braku podstaw do wszczęcia postępowania i ze swej istoty jest postanowieniem proceduralnym. Skoro zatem zaskarżone postanowienie nie nadaje się do wykonania, brak jest również możliwości wstrzymania jego wykonania.
W tym miejscu podkreślić należy również, że na etapie rozpoznawania wniosku o wstrzymanie wykonania, nie może być badana kwestia legalności zaskarżonego rozstrzygnięcia, będzie ona bowiem stanowić przedmiot postępowania sądowego w sprawie.
Mając powyższe na względzie, Sąd działając na podstawie art. 61 § 3 i § 5 P.p.s.a., orzekł jak na wstępie