Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Miernik po rozpoznaniu w dniu 27 sierpnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi C. G. i L. G. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] maja 2009 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: 1. umorzyć postępowanie sądowe, 2. zwrócić solidarnie skarżącym C. G. i L. G. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem uiszczonego wpisu sądowego.
C. G. i L. G. reprezentowane przez adwokata J. G. wniosły do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] maja 2009 r., nr [...].
Decyzją tą organ drugiej instancji uchylił decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia [...] lipca 1997 r., nr [...] i stwierdził, że orzeczenie Prezydium Rady Narodowej Miasta K. z dnia [...] lutego 1961 r., znak [...] oraz utrzymująca je w mocy decyzja Komisji Odwoławczej do Spraw Wywłaszczenia przy Ministrze Spraw Wewnętrznych z dnia [...] lipca 1961 r., nr [...] zostały wydane z naruszeniem prawa w części dotyczącej wywłaszczenia nieruchomości oraz stwierdził nieważność ww. decyzji w części dotyczącej odszkodowania.
Minister Infrastruktury przekazując do Sądu skargę załączył do niej pismo pełnomocnika skarżących z dnia 3 lipca 2009 r. zawierające oświadczenie o cofnięciu skargi C. G. i L. G. na decyzję z dnia [...] maja 2009 r., nr [...].
W odpowiedzi na skargę Minister Infrastruktury wniósł o umorzenie postępowania sądowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:
Zgodnie z art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże Sąd chyba, że uzna, że zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.
W sprawie niniejszej mając na uwadze całokształt okoliczności sprawy, Sąd uznał cofnięcie skargi za dopuszczalne i na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 powołanej ustawy, postanowił jak w sentencji.
O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 a powołanej ustawy.