Referendarz sądowy Grzegorz Antas Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku E. R. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi T. W., M. K., E. R., L. S., A. S. i K. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] maja 2012 r., znak: [...] w przedmiocie ustanowienia prawa użytkowania wieczystego do gruntu nieruchomości [...] postanawia odmówić przyznania prawa pomocy.
Wyrokiem z dnia 25 lipca 2013 r. sygn. I SA/Wa 1233/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargi T. W., M. K., E. R., L. S., A. S. i K. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] maja 2012 r. w przedmiocie ustanowienia prawa użytkowania wieczystego do gruntu nieruchomości [...].
E. R., wnosząc skargę kasacyjną na powyższe orzeczenie, wystąpiła jednocześnie o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. W wypełnionym formularzu PPF wnioskodawczyni podała, że prowadzi gospodarstwo domowe wraz z mężem. Źródłem utrzymania obojga jest wynagrodzenie za pracę skarżącej w wysokości [...] zł oraz świadczenie emerytalne otrzymywane przez męża skarżącej w wysokości [...] zł. Z wniosku wynika, że skarżąca posiada mieszkanie o powierzchni [...] m². Do posiadanego majątku zaliczyła samochód osobowy, jak też oszczędności w wysokości [...] zł. Wnioskodawczyni wskazała, że ze względu na zły stan zdrowia ponosi duże wydatki na leczenie (zakup środków leczniczych).
W wyniku wykonania wezwania z dnia 30 października 2013 r. o przedstawienie dokumentów potwierdzających wysokość miesięcznych wydatków na pielęgnację i zakup leków oraz określenie ich wysokości skarżąca w piśmie z dnia 12 listopada 2013 r. wskazała, że miesięczne wydatki na leczenie ocenia na kwotę ok. [...] zł. Do pisma załączyła dokumentację z leczenia szpitalnego z okresu październik-grudzień 2008 r. oraz sierpień 2013 r., a także orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia [...] maja 2009 r. o niezdolności skarżącej do samodzielnej egzystencji w okresie do 31 maja 2010 r.
Rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy zważyć należało, co następuje:
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270), dalej: p.p.s.a., przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym następuje, gdy wnioskodawca wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Analiza sytuacji materialnej skarżącej dokonana z uwzględnieniem wysokości obciążeń finansowych, jakie wiążą się z jej udziałem w postępowaniu sądowadministracyjnym, w ramach którego skarżący żąda zwolnienia od kosztów sądowych, wskazuje, że zgłoszone żądanie przyznania prawa pomocy jest nieuzasadnione. Ocena powyższa wynika w pierwszym rzędzie z uwzględnienia faktu, że skarżącą na obecnym etapie postępowania obciąża wyłącznie zobowiązanie do uiszczenia opłaty sądowej z tytułu wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku Sądu I instancji z dnia 25 lipca 2013 r. Wpis sądowy z tego tytułu wynosi 100 zł, stosownie do § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.). Do uiszczenia powyższej kwoty, co istotne, zobowiązani są solidarnie również inni skarżący (T. W., M. K., L. S., A. S.), co powoduje, że ciężar ekonomiczny tego zobowiązania, odnoszony do sytuacji osobistej skarżącej, nie musi pozostawać równy pełnej wysokości wyznaczonego wpisu. Szczegółowy sposób poniesienia tego wydatku przez osoby zobowiązane do uiszczenia kwoty 100 zł tytułem wniesionego wspólnie środka zaskarżenia nie podlega określeniu w niniejszym postępowaniu, niemniej nie może budzić wątpliwości, że partycypowanie przez skarżącą w kosztach postępowania sądowego zmierzającego do oceny legalności decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] maja 2012 r. nie może zostać ocenione jako niemożliwe, jeżeli na poprzednim etapie postępowania (postępowania przed Sądem I instancji) skarżący, których wnioski o przyznanie prawa pomocy nie zostały uwzględnione (postanowienie o odmowie przyznania prawa pomocy; zarządzenie o pozostawieniu wniosku o prawo pomocy bez rozpoznania) byli w stanie uiścić (wspólnie) wpis sądowy od skargi w wysokości 200 zł, a więc dwukrotnie wyższej od wysokości wymaganej obecnie, a jednocześnie z przedłożonego żądania przyznania prawa pomocy nie wynika, by sytuacja materialna składających wniosek w ostatnim czasie uległa istotnej zmianie na niekorzyść. Z przyjętych w sprawie ustaleń wynika w sposób niebudzący wątpliwości, że skarżąca znajduje się w sytuacji materialnej, która pozwala jej na pokrycie kosztów sądowych, do których poniesienia jest zobowiązana. Powyższa ocena znajduje podstawę w stwierdzeniu, że wystarczającym źródłem pokrycia tego wydatku są tak dochody stale przez skarżącą i jej męża uzyskiwane ([...] zł), jak też posiadane oszczędności ([...] zł), które jeżeli nawet służą zabezpieczeniu przyszłych, koniecznych wydatków rodziny nie zostaną, wskutek uiszczenia wymaganej opłaty sądowej, uszczuplone w sposób istotny.
Przedłożona przez wnioskodawczynię dokumentacja medyczna nie stanowi dowodu potwierdzającego deklarowaną wysokość wydatków na leczenie stale ponoszonych przez skarżącą, może jedynie dowodzić, że jej zły stan zdrowia wymaga ponoszenia określonych wydatków na zakup leków. Przesądzenie powyższej okoliczności poprzez określenie na ile wiarygodne pozostaje twierdzenie o comiesięcznym wydatkowaniu kwoty [...] zł na zakup leków przy całkowitym braku dokumentów potwierdzających tenże fakt (np. faktur z apteki), nie jest jednak konieczne do ustalenia sytuacji materialnej skarżącej pod kątem warunków przyznania prawa pomocy, o których mowa w art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a., jeżeli się uwzględni, że nawet przy deklarowanym przez skarżącą obciążeniu budżetu domowego wydatkami na leczenie, wnioskodawczyni jest w stanie wygospodarować środki w wysokości pozwalającej równolegle uiścić koszty sądowe oraz pokryć wydatki na konieczne utrzymanie.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 oraz art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.