W świetle powyższego nie można zatem przyjąć, że strona skarżąca bez swojej winy uchybiła terminowi do wniesienia skargi.
Pełnomocnik strony, będący radcą prawnym, kierując się informacjami widniejącymi na stronach internetowych, zaadresował przesyłkę na nieaktualny już adres organu.
Powyższa sytuacja została zatem zawiniona przez stronę. Czynności podejmowane przez pełnomocnika, który w sposób profesjonalny ma reprezentować osobę wnoszącą skargę, powinny cechować się należytą starannością. Nadanie przesyłki na nieaktualny adres Ministra nie można uznać za takie działanie.
Wskazać bowiem należy, że zmiana nazw i siedzib Ministerstw była związana z powołaniem nowego rządu pod koniec 2015 r., co jest Sądowi znane z urzędu. Postępowanie zawodowego pełnomocnika - z uwagi na te okoliczności - powinno cechować się ostrożnością i zostać pojęte po zweryfikowaniu adresu organu, m.in. na stronach internetowych Ministerstwa, czy też Biuletynu Informacji Publicznej. Przy czym nie zwalnia pełnomocnika zawodowego z tego wymogu fakt, że dokonał on takiego sprawdzenia na innych, bliżej nieokreślonych stronach internetowych, bowiem informacja znajdująca się na nich nie jest w żaden sposób wiążąca. Ponadto wskazać należy, że przesyłka zawierająca decyzję organu II instancji, choć nie była doręczona, uznana została za doręczoną, gdyż była dwukrotnie awizowana i zwrócona do nadawcy, organ zaś na przesyłce uwidocznił adres na który należy przesyłać korespondencję. Powyższe powoduje uznanie, że strona została poinformowana o zmianie adresu.
Z tego też względu Sąd, na podstawie art. 86 w zw. z art. 87 powołanej ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi postanowił, jak w sentencji postanowienia.