Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Małgorzata Boniecka - Płaczkowska po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu J.T. od postanowienia referendarza sądowego z dnia 17 października 2017 r. umarzającego postępowanie w zakresie wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, w sprawie ze skargi J.T. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] czerwca 2016 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego postanawia : utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.
J.T. pismem z [...] października 2017 r. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie sprzeciw od postanowienia referendarza sądowego z 17 października 2017 r., którym umorzono postępowanie w zakresie wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata.
We wniesionym sprzeciwie podniosła, że nie zna się na procedurach sądowych i prawnych określeniach oraz sformułowaniach. Dodała, że jest osobą w podeszłym wieku, schorowaną, posiadającą liczne schorzenia, na potwierdzenie czego dołączyła orzeczenie o stopniu niepełnosprawności z dnia [...] czerwca 2017 r. Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności.
Postanowieniem z 17 października 2017 r. referendarz sądowy po rozpoznaniu wniosku J.T. o przyznanie prawa pomocy umorzył postępowanie w zakresie wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata.
W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia wskazano, że wniosek J.T. z 16 października 2017 r. o przyznanie prawa pomocy - jako złożony po prawomocnym zakończeniu postępowania - nie może zostać merytorycznie rozpoznany. Postępowanie w sprawie przyznania prawa pomocy podlega więc umorzeniu stosownie do treści art. 249 a ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, zgodnie z którym jeżeli strona cofnie wniosek lub rozpoznanie wniosku stało się zbędne, postępowanie w sprawie przyznania prawa pomocy umarza się. Referendarz sądowy wskazał, że z analizy złożonego wniosku o przyznanie prawa pomocy nie wynika przy tym, aby skarżąca zmierzała do wzruszenia prawomocnego wyroku Sądu z 9 lutego 2017 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje :
Sprzeciw jest niezasadny, a zaskarżone nim postanowienie referendarza sądowego należało utrzymać w mocy.
Wyjaśnienie motywów niniejszego rozstrzygnięcia należy rozpocząć od wskazania, że w rozpatrywanej sprawie zastosowanie ma art. 260 ustawy z dnia
30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U.
z 2017 r. poz. 1369 t.j.) powoływanej dalej jako P.p.s.a, zgodnie z treścią którego, rozpoznając sprzeciw od zarządzenia i postanowień, o których mowa w art. 258 § 2 pkt 6-8 P.p.s.a., a więc także od postanowień o odmowie przyznania prawa pomocy lub umorzeniu postępowania w sprawie przyznania prawa pomocy, sąd wydaje postanowienie, w którym zaskarżone zarządzenie lub postanowienie referendarza sądowego zmienia albo utrzymuje w mocy (§ 1). W sprawach tych wniesienie sprzeciwu od zarządzenia lub postanowienia referendarza sądowego wstrzymuje jego wykonalność, a sąd orzeka jako sąd drugiej instancji, stosując odpowiednio przepisy o zażaleniu (§ 2). Rozpoznanie sprawy następuje na posiedzeniu niejawnym (§ 3).
Stosownie do treści art. 243 § 1 P.p.s.a. prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w jego toku.
Ustawodawca przewidział zatem możliwość złożenia wniosku o przyznanie prawa pomocy wyłącznie do zakończenia sprawy prawomocnym orzeczeniem - wyrokiem lub postanowieniem kończącym postępowanie w sprawie. W przypadku złożenia przez stronę skarżącą wniosku o przyznanie prawa pomocy po prawomocnym zakończeniu postępowania sądowoadministracyjnego, brak jest zatem podstaw do jego rozpoznawania. Powyższe znajduje odzwierciedlenie w ugruntowanym orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, m.in. w postanowieniu z 25 listopada 2009r. sygn. akt I OZ 1082/09, w którym Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że złożenie wniosku o przyznanie prawa pomocy po prawomocnym zakończeniu postępowania sądowego stanowi przesłankę do umorzenia postępowania w tym zakresie.
Postępowanie sądowe w rozpoznawanej sprawie ze skargi J.T. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z [...] czerwca 2016 r. zostało zakończone wyrokiem Sądu z 9 lutego 2017 r. Wyrok ten jest prawomocny od 25 kwietnia 2017 r.
W świetle powyższego stwierdzić trzeba, że wniosek J.T. z [...] października 2017 r. o przyznanie prawa pomocy - jako złożony po prawomocnym zakończeniu postępowania - nie może zostać merytorycznie rozpoznany. Z analizy złożonego wniosku nie wynika natomiast, aby skarżąca zmierzała do wzruszenia prawomocnego wyroku Sądu z 9 lutego 2017 r.
Postępowanie w sprawie przyznania prawa pomocy podlega więc umorzeniu stosownie do treści art. 249 a - ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, zgodnie z którym jeżeli strona cofnie wniosek lub rozpoznanie wniosku stało się zbędne, postępowanie w sprawie przyznania prawa pomocy umarza się.
Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, na podstawie art. 260 § 1 w zw. z art. 249 a P.p.s.a. orzeczono, jak w sentencji.