Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożena Marciniak po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2019 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E. W. i T. S. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] stycznia 2019 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania postanawia odrzucić skargę.
Zaskarżonym postanowieniem z [...] stycznia 2019 r., nr [...], Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji umorzył postępowanie w sprawie ponaglenia na niezałatwienie w terminie przez Wojewodę [...] sprawy wniosku o zmianę ostatecznej decyzji z [...] listopada 2011 r. nr [...], jako bezprzedmiotowe.
Skargę na postanowienie z [...] stycznia 2019 r. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego E. W. działająca w imieniu własnym oraz jako pełnomocnik T. S.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Skarga podlega odrzuceniu.
Na wstępie wyjaśnić należy, że merytoryczne rozpatrzenie zasadności skargi poprzedzone jest w postępowaniu przed sądem administracyjnym badaniem dopuszczalności jej wniesienia. Skarga jest dopuszczalna, gdy przedmiot sprawy należy do właściwości sądu, skargę wniesie uprawniony podmiot, oraz gdy spełnia ona wymogi formalne i została złożona w terminie. Stwierdzenie braku którejś z wymienionych przesłanek dopuszczalności zaskarżenia uniemożliwia nadanie skardze dalszego biegu, co w konsekwencji prowadzi do jej odrzucenia.
Zakres kognicji sądu administracyjnego określa art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (jt. Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.), powoływanej dalej jako "p.p.s.a.". Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 2 i 3 p.p.s.a. skarga do sądu administracyjnego przysługuje na trzy rodzaje postanowień. Pierwsze dotyczy postanowień wydanych w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończących postępowanie, drugie postanowień rozstrzygających sprawę co do istoty i trzecie postanowień wydanych w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, z wyłączeniem postanowień tam wymienionych.
W ocenie Sądu niniejsza sprawa, zainicjowana skargą E. W. i T. S. na postanowienie Ministra z [...] stycznia 2019 r., nie mieści się we wskazanym wyżej katalogu postanowień poddanych kognicji sądu administracyjnego, albowiem przedmiotem skargi jest postanowienie Ministra umarzające jako bezprzedmiotowe postępowanie w sprawie ponaglenia złożonego w trybie art. 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (jt. Dz. U z 2018 r. poz. 2096 ze zm.) - powoływanej dalej jako: "k.p.a.". Zgodnie z art. 37 k.p.a., stronie służy prawo do wniesienia ponaglenia, jeżeli nie załatwiono sprawy w terminie określonym w art. 35 lub przepisach szczególnych ani w terminie wskazanym zgodnie z art. 36 § 1 (bezczynność) - (§ 1 pkt 1); postępowanie jest prowadzone dłużej niż jest to niezbędne do załatwienia sprawy (przewlekłość) - (§ 1 pkt 2). Ponaglenie wnosi się do organu wyższego stopnia za pośrednictwem organu prowadzącego postępowanie (§ 3 pkt 1). Organ, o którym mowa w § 3, rozpatruje ponaglenie w terminie siedmiu dni od dnia jego otrzymania (§ 5). Organ rozpatrujący ponaglenie wydaje postanowienie, w którym: 1) wskazuje, czy organ rozpatrujący sprawę dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania, stwierdzając jednocześnie, czy miało ono miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 2) w przypadku stwierdzenia bezczynności lub przewlekłości: a) zobowiązuje organ rozpatrujący sprawę do załatwienia sprawy, wyznaczając termin do jej załatwienia, jeżeli postępowanie jest niezakończone, b) zarządza wyjaśnienie przyczyn i ustalenie osób winnych bezczynności lub przewlekłości, a w razie potrzeby także podjęcie środków zapobiegających bezczynności lub przewlekłości w przyszłości (§ 6).
Ponaglenie, o którym mowa w art. 37 k.p.a., jest szczególnym środkiem przysługującym stronie postępowania. Postanowienie wydane na skutek wniesienia ponaglenia nie kończy postępowania oraz nie rozstrzyga sprawy co do istoty. Nie jest ono również wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym. Na podstawie art. 37 § 6 k.p.a. w zw. art. 141 § 1 k.p.a. uznać należy, iż sprawy te są załatwiane postanowieniem, na które nie przysługuje zażalenie. Postanowienia te nie podlegają zatem zaskarżeniu skargą do sądu administracyjnego. Obowiązujący stan prawny nie upoważnia więc do zakwalifikowania przedmiotowej skargi do spraw, o których mowa w art. 3 § 2 p.p.s.a. Na powyższe postanowienie nie przysługuje więc skarga do sądu administracyjnego. Przedmiotowa skarga podlega zatem odrzuceniu.
Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.