Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Gabriela Nowak po rozpoznaniu w dniu 5 sierpnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Wójta Gminy C. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] maja 2010 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji postanawia odrzucić skargę.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi decyzją z dnia [...] maja 2010 r. nr [...] po przeprowadzeniu postępowania nadzorczego, zainicjowanego wnioskiem Agencji Nieruchomości Rolnych Oddział Terenowy w O., stwierdził nieważność decyzji Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2008 r. nr [...] stwierdzającej nabycie z mocy prawa przez Gminę C. udziału wynoszącego 4/6 części własności nieruchomości rolnej Skarbu Państwa położonej w obrębie nr [...], gm. C. i oznaczonej jako działka nr [...] o pow. [...] ha.
Na powyższą decyzję Wójt Gminy C., stosując się do zawartego w rozstrzygnięciu pouczenia, wniósł za pośrednictwem organu skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie wskazując na wniesienie jej z uchybieniem 30 dniowego terminu. Zaskarżona decyzja została bowiem doręczona Gminie C. w dniu 24 maja 2010 r., zaś skarga nada została w urzędzie pocztowym w dniu 24 czerwca 2010 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje.
Skarga jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu, aczkolwiek z innych przyczyn niż wskazywane przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w odpowiedzi na skargę.
Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 135, poz. 1270 ze zm.) skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Przy czym przez wyczerpanie środków zaskarżenia, w myśl art. 52 § 2 przywołanej ustawy, należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie.
Zaskarżona do Sądu decyzja Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] maja 2010 r. wydana została w pierwszej instancji.
W myśl zaś art. 127 § 3 k.p.a. od decyzji wydanej w pierwszej instancji przez ministra lub samorządowe kolegium odwoławcze nie służy odwołanie, jednakże strona niezadowolona z decyzji może zwrócić się do tego organu z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy; do wniosku tego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące odwołań od decyzji.
Bezsporne jest, że w niniejszej sprawie z możliwości takiej Gmina C. nie skorzystała. Wniesienie zaś skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego przed złożeniem ww. środka odwoławczego skutkować musi stwierdzeniem jej niedopuszczalności, a co za tym idzie odrzuceniem skargi. Bez znaczenia przy tym dla oceny dopuszczalności skargi jest to, że zaskarżona decyzja zawierała wadliwe pouczenie o prawie wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, zamiast pouczenia o możliwości wynikającej z art. 127 § 3 k.p.a. Mylne bowiem pouczenie strony, nie zwalnia jej z obowiązku wyczerpania środków odwoławczych przed wniesieniem skargi do sądu.
Rodzi ono natomiast skutek w postaci możliwości domagania się przez skarżącego od organu przywrócenia terminu do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, o ile na skutek wadliwego pouczenia termin ten upłynął (co w realiach niniejszej sprawy niewątpliwie miało miejsce). Zważyć bowiem należy, iż w myśl art. 112 k.p.a. błędne pouczenie w decyzji co do prawa odwołania albo wniesienia powództwa do sądu powszechnego lub skargi do sądu administracyjnego nie może szkodzić stronie, która się do takiego pouczeni zastosowała. Jeżeli zatem skarżąca zechce z takiej możliwości skorzystać winna, stosownie do art. 58 § 2 k.p.a., złożyć w ciągu siedmiu dni od ustania przyczyny uchybienia terminu, wniosek o jego przywrócenie, dopełniając jednocześnie czynności, dla której ten termin był określony.
Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 w zw. z art. 52 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia.