Wniosek w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji komunalizacyjnej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Joanna Skiba po rozpoznaniu w dniu 1 września 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku Miasta P. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Miasta P. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] maja 2010 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji komunalizacyjnej postanawia wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie strona 1/2

Miasto P. pismem z dnia 25 czerwca 2010 r. wniosło do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] maja 2010 r., nr [...], utrzymującą w mocy decyzję z dnia [...] czerwca 2008 r., nr [...] stwierdzającą nieważność decyzji Wojewody [...] z dnia [...] stycznia 1993 r., stwierdzającej nabycie przez Miasto P. z mocy prawa, nieodpłatnie własności nieruchomości położonych w P., oznaczonych w ewidencji gruntów, obręb [...], jako działki nr [...] o pow. [...] ha i nr [...] o pow. [...] ha, opisanych w karcie inwentaryzacyjnej nieruchomości nr [...].

Jednocześnie strona skarżąca wniosła o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji podnosząc, że w przypadku stwierdzenia nieważności decyzji komunalizacyjnej, przywrócone zostaną prawa byłych właścicieli, którzy mogą podjąć działania zmierzające do realizacji przysługujących im praw własności. Decyzja stwierdzająca nieważność decyzji komunalizacyjnej może stanowić podstawę zmiany wpisu w księdze wieczystej, co z kolei oznacza, że zbycie nieruchomości przez osobę aktualnie ujawnioną w księdze wieczystej jako właściciel może doprowadzić do sytuacji, w której skutki będą trudne do odwrócenia. Osoba trzecia, która nabędzie przedmiotową nieruchomość w dobrej wierze będzie chroniona rękojmią wiary publicznej ksiąg wieczystych, która bezwzględnie przyjmuje przewagę stanu prawnego w księdze wieczystej nad stanem rzeczywistym. W przypadku zaś uchylenia zaskarżonej decyzji nie będzie żadnej możliwości zniweczenia cywilnoprawnych skutków umowy sprzedaży tej nieruchomości.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Katalog przesłanek warunkujących wstrzymanie przez sąd administracyjny wykonania aktu lub czynności określony został w art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) i ma on charakter zamknięty.

Stosownie do treści tego przepisu po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

W orzecznictwie sądowoadministracyjnym podkreśla się, że z powołanego przepisu wynika, iż podstawową przesłanką wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji jest istniejące realnie niebezpieczeństwo zaistnienia takiej szkody (majątkowej, a także niemajątkowej), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Celem omawianej instytucji jest zatem ochrona strony przed wystąpieniem nieodwracalnych skutków lub znacznej szkody przed zbadaniem przez sąd administracyjny legalności zaskarżonego aktu lub czynności. Z konstrukcji wskazanej normy prawnej wynika także, że to na stronie spoczywa obowiązek wykazania przesłanek uzasadniających uwzględnienie wniosku, tj. przedstawienia takich okoliczności, które mogłyby uprawdopodobnić, że wykonanie zaskarżonego rozstrzygnięcia faktycznie spowoduje znaczną szkodę lub powstanie trudnych do odwrócenia skutków. Zadaniem sądu administracyjnego jest natomiast zbadanie, czy argumenty przedstawione przez stronę przemawiają (lub nie) za uwzględnieniem jej wniosku, zaś w razie gdy niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków w sposób niewątpliwy wynika z całości okoliczności sprawy Sąd powinien te okoliczności wziąć pod uwagę z urzędu.

Strona 1/2