Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Przemysław Żmich (spr.) po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2019 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Stowarzyszenia [...] na orzeczenie Komisji Regulacyjnej do Spraw Gmin Wyznaniowych Żydowskich z dnia [...] czerwca 1999 r. nr [...] w przedmiocie przeniesienia własności nieruchomości postanawia: odrzucić skargę.
Stowarzyszenie [...] - dalej "Stowarzyszenie" pismem z [...] lutego 2018 r. wniosło do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na orzeczenie Komisji Regulacyjnej do Spraw Gmin Wyznaniowych Żydowskich z [...] czerwca 1999 roku sygn. akt. [...] - dalej: "orzeczenie", dotyczącego nieruchomości położonej przy ul. [...] w [...], stanowiącej zabudowaną działkę o numerze [...], położoną w obrębie ewidencyjnym [...], o powierzchni [...], dla której Sąd Rejonowy [...] prowadzi KW o nr [...].
Stowarzyszenie wskazało, że orzeczenie to zostało wydane z rażącym naruszeniem prawa tj. art. 30 ust. 1 ustawy z 20 lutego 1997 r. o stosunku Państwa do gmin wyznaniowych żydowskich w Rzeczypospolitej Polskiej (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1798, dalej "u.p.g.ż."), albowiem nieruchomości stanowiące przedmiot postępowania przed Komisją do Spraw Gmin Wyznaniowych Żydowskich - zwana dalej: "Komisją" nie były własnością ani nie były w posiadaniu gminy żydowskiej lub należącej do niej osoby prawnej w dniu 1 września 1939 r.
W odpowiedzi na skargę Komisja wniosła o jej odrzucenie jako wniesionej przez podmiot nieuprawniony (nie mający przymiotu strony w rozumieniu art. 28 kpa) oraz z ostrożności procesowej w przypadku nie uwzględnienia powyższego wniosku wnosła o odrzucenie skargi jako wniesionej po upływie terminu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje. Skargę należało odrzucić jako wniesioną po upływie terminu.
Okolicznością niesporną w sprawie jest fakt, że skarga dotyczy orzeczenia z [...] czerwca 1999 roku, a wiec wydanego dziewiętnaście lat przed datą wniesienia skargi.
Zgodnie z treścią art. 53 § 1 i art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.) - dalej "ppsa" skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi, w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa art. 3 § 2 pkt 4a.
Termin, o którym mowa w § 1 i 2, uważa się za zachowany także wtedy, gdy przed jego upływem strona wniosła skargę wprost do sądu administracyjnego. W takim przypadku sąd ten niezwłocznie przesyła skargę odpowiednio do organu, który wydał zaskarżone rozstrzygnięcie, wydał akt lub podjął inną czynność, będącą przedmiotem skargi (art. 53 § 4 ustawy).
W myśl zaś art. 58 § 1 pkt 2 powołanej ustawy, sąd odrzuca skargę wniesioną po upływie terminu do jej wniesienia.
Wskazać również należy, że wydawanie orzeczeń przez Komisję regulowała ustawa z dnia 20 lutego 1997 roku o stosunku Państwa do gmin wyznaniowych żydowskich w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2014 roku, poz. 1798, dalej "ustawa z dnia 20 lutego 1997 roku") oraz wydane na jej podstawie zarządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 10 października 1997 roku w sprawie szczegółowego trybu działania Komisji Regulacyjnej do Spraw Gmin Wyznaniowych Żydowskich (M.P. z 1997 roku, nr 77, poz. 730, dalej : "zarządzenie").