Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Mirosław Gdesz po rozpoznaniu w dniu 15 września 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku C. F. i W. F. o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi C. F. i W. F. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 01 czerwca 2010 r., sygn. akt I SA/Wa 1719/00 oddalił skargę C. F. i W. F. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji.
Wskutek powyższego skarżący wystąpili z wnioskiem o przyznanie im prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym ustanowienie adwokata.
W uzasadnieniu wniosku skarżący podali, że pozostają we wspólnym gospodarstwie domowym. Źródłem ich utrzymania jest emerytura skarżącego w wysokości [...] zł oraz emerytura skarżącej w kwocie [...] zł, co w łącznej wysokości stanowi ich miesięczny dochód brutto w kwocie [...] zł. Ponadto ujawnili, że posiadają majątek w postaci domu o powierzchni [...] oraz nieruchomości rolnej o powierzchni [...] ha. Uzasadniając zaś swój wniosek o przyznanie prawa pomocy skarżący wskazali, że ich roczne wydatki opiewają na kwotę [...] zł, a więc przekraczają osiągany dochód netto, który wynosi około [...] zł. Brakujące kwoty pokrywają z darowizn dokonywanych przez syna K. F.
Powyższy wniosek rozpoznany został postanowieniem referendarza sądowego z dnia 19 sierpnia 2010 r., którym odmówiono przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
Od powyższego postanowienia C. F. i W. F. w dniu 31 sierpnia 2010 r., wnieśli sprzeciw, w którym wskazali, że surowość kryteriów zastosowana przy rozpoznawaniu wniosku o przyznanie prawa pomocy nie może uniemożliwić im poddania kontroli instancyjnej sprawy o żywotnym dla nich charakterze. Nadto wskazali, że gdyby mieli ponosić wszystkie koszty postępowania musieliby odmówić sobie zakupu bądź to lekarstw, bądź to żywności, bądź to odzieży.
Wskutek wniesienia sprzeciwu postanowienie referendarza sądowego z dnia 19 sierpnia 2010 r. utraciło moc i z tego powodu sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega ponownemu rozpoznaniu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Stosownie do treści przepisu art. 259 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) od postanowienia referendarza sądowego wnosi się do właściwego wojewódzkiego sądu administracyjnego sprzeciw - w niniejszej sprawie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
Zgodnie z art. 260 powołanej ustawy, w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym.
W niniejszej sprawie taka sytuacja zaistniała.
Prawo pomocy, zgodnie z art. 243 § 1 tej ustawy, może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w jego toku.
Zgodnie z art. 252 § 1 i 2 powołanej ustawy, wniosek o przyznanie prawa pomocy powinien zawierać oświadczenie strony obejmujące dokładne dane o stanie majątkowym i dochodach, a jeżeli wniosek składa osoba fizyczna, ponadto dokładne dane o stanie rodzinnym oraz oświadczenie strony o niezatrudnieniu lub niepozostawaniu w innym stosunku prawnym z adwokatem, radcą prawnym, doradcą podatkowym lub rzecznikiem patentowym.