Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Boniecka - Płaczkowska po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Miasta P. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Miasta P. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] sierpnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji komunalizacyjnej p o s t a n a w i a: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Miasto P. wniosło do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] sierpnia 2007 r. w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody P. z dnia [...] maja 1993 r. nr [...] w części dotyczącej stwierdzenia nabycia przez Miasto P. z mocy prawa nieruchomości położonej w P. przy ul. [...], oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr [...].
Skarżące Miasto w powyższej skardze zawarło wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje :
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - zwanej dalej p.p.s.a.) Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeśli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
W związku z powyższym warunkiem rozpatrzenia przez sąd merytorycznie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest właściwe uzasadnienie go, tj. wykazanie przez wnioskującego, iż w sprawie zachodzą dwie pozytywne przesłanki z art. 61 § 3 p.p.s.a. (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 maja 2004 r. FZ 65/2004, nie publ.).
Skarżące Miasto wnosząc o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie uzasadniło swojego wniosku. Zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym przez Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 18 maja 2004 r., FZ 65/04 uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione. To na stronie spoczywa obowiązek wykazania niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody (majątkowej, a także niemajątkowej) lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków stosownie do treści art. 61 § 3 p.p.s.a. (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 grudnia 2004 r., sygn. akt GZ 138/2004, publ. Lex Polonica). W przypadku ich braku Sąd nie jest władny rozpatrzyć wniosku merytorycznie.
Analiza skargi prowadzi do wniosku, że skarżące Miasto nie zawarło w niej uzasadnienia wniosku o wstrzymanie zaskarżonej decyzji, bowiem zarzuty skarżącego skierowane są przeciwko decyzji Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] sierpnia 2007 r., nr [...] i dotyczą kwestii merytorycznych. Tymczasem samo złożenie skargi i zawarcie w niej wniosku o wstrzymanie zaskarżonej decyzji nie jest wystarczające, gdyż skarżące Miasto winno wykazać zaistnienie przesłanek, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a., w szczególności w jaki sposób i z jakich zdarzeń powstanie niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Skoro merytoryczne zarzuty zawarte w skardze nie są tożsame z przesłankami, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. to należało uznać, że wniosek o wstrzymanie zaskarżonej decyzji nie został opatrzony stosownym uzasadnieniem.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), orzeczono jak w sentencji.