Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Miernik po rozpoznaniu w dniu 23 sierpnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Prezydenta Miasta O. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji Starosty [...] z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...] w sprawie ze skargi Prezydenta Miasta O. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania za grunt postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonych decyzji.
Pismem z dnia 1 lipca 2013 r. Prezydent Miasta O. wniósł za pośrednictwem organu skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania za grunt zajęty pod drogę publiczną - część ul. [...] i ul. [...] w O., oznaczony w ewidencji gruntów jako działki nr [...] o pow. 26 m² i nr [...] o pow. 69 m², z obrębu [...].
W skardze zawarty został wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Starosty [...] z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...], który nie został uzasadniony.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z treścią art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - dalej: "P.p.s.a.", sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji, jeżeli w wyniku jej wykonania zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Z konstrukcji powyższej normy prawnej wynika, iż na skarżącym spoczywa ciężar wykazania przesłanek zawartych w powołanym przepisie, zaś sąd może wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu, jeżeli jest spełniona ustawowa przesłanka określona jako potencjalna możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdy akt lub czynność zostanie wykonana.
Pozytywne rozstrzygnięcie żądania strony zależy więc od spełnienia jednej z dwóch wymienionych wyżej przesłanek, przy czym nawet w przypadku spełnienia jednej z nich zostało ono pozostawione uznaniu Sądu, o czym świadczy użycie przez ustawodawcę zwrotu "sąd może".
Jak przyjęto w judykaturze, wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji powinien zawierać odrębne uzasadnienie, gdyż sąd rozpoznając wniosek nie dokonuje oceny zasadności skargi (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 października 2006 r., sygn. akt I OZ 1381/06, niepubl.).
Jednocześnie wskazać należy, że na wnioskodawcy ciąży obowiązek wykazania, że zachodzą przesłanki do wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu w świetle art. 61 § 3 P.p.s.a. Analiza orzecznictwa sądów administracyjnych wskazuje, że warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Nie wystarczy samo wniesienie o zastosowanie ochrony tymczasowej. Uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych zdarzeń świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest zasadne. Brak uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji uniemożliwia jego merytoryczną ocenę [por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 maja 2004 r., FZ 65/04 (niepubl.), z dnia 3 października 2007 r., I OZ 707/07 (niepubl.) i z dnia 6 lutego 2009 r., II FZ 39/09 (niepubl.)].
Tymczasem analiza skargi prowadzi do wniosku, że strona skarżąca nie zawarła w niej uzasadnienia wniosku o wstrzymanie zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Starosty [...] z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...], bowiem zarzuty strony skarżącej skierowane są przeciwko zaskarżonym decyzjom i dotyczą kwestii merytorycznych. Tymczasem samo złożenie skargi i zawarcie w niej wniosku o wstrzymanie zaskarżonych decyzji nie jest wystarczające, gdyż strona skarżąca winna wykazać zaistnienie przesłanek, o których mowa w art. 61 § 3 P.p.s.a., w szczególności w jaki sposób i z jakich zdarzeń powstanie niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Skoro merytoryczne zarzuty zawarte w skardze nie są tożsame z przesłankami, o których mowa w art. 61 § 3 P.p.s.a. to należało uznać, że wniosek o wstrzymanie zaskarżonych decyzji nie został opatrzony stosownym uzasadnieniem.
Mając powyższe na uwadze Sąd, w oparciu o art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia.