Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Lenart po rozpoznaniu w dniu 3 kwietnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi L. K. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] grudnia 2007 r., nr [...] w przedmiocie zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości postanawia: 1. odrzucić skargę, 2. zwrócić L. K. wpis w kwocie 200 (dwieście) złotych, z kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie
L. K. pismem z dnia 25 stycznia 2008 r. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] grudnia 2007 r., nr [...], którą utrzymano w mocy decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] grudnia 2006 r., nr [...] udzielającą zezwolenia Generalnemu Dyrektorowi Dróg Krajowych i Autostrad na niezwłoczne zajęcie nieruchomości położonej w W. przy ul. [...], oznaczonej jako działka nr [...], oraz o nadaniu tej decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności.
Wezwaniem skutecznie doręczonym w dniu 21 lutego 2008 r. Sąd zobowiązał stronę skarżącą do uzupełnienia braków formalnych skargi w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem odrzucenia skargi - poprzez nadesłanie 6 egzemplarzy odpisów skargi poświadczonych za zgodność z oryginałem lub własnoręcznie podpisanych.
Termin do uzupełnienia braków skargi upłynął z dniem 28 lutego 2008 r.
Pomimo upływu zakreślonego przez Sąd terminu strona skarżąca - L. K. do dnia wydania postanowienia nie uzupełnił braków formalnych skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) Sąd odrzuca skargę, gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi.
Skoro strona skarżąca prawidłowo wezwana do uzupełnienia braków formalnych skargi nie nadesłała 6 egzemplarzy odpisów skargi poświadczonych za zgodność z oryginałem lub własnoręcznie podpisanych w wyznaczonym przez Sąd terminie, to skargę tą należało odrzucić.
Mając powyższe na uwadze, Sąd w oparciu o wyżej powołany art. 53 § 1 pkt 3 i art. 232 § 1 pkt 1 lit. a ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi postanowił jak w sentencji.