Sprawa ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie odmowy przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marta Kołtun-Kulik po rozpoznaniu w dniu 13 listopada 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Burmistrza Miasta [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] sierpnia 2012 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości postanawia: odrzucić skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] lipca 2012 r., nr [...] Burmistrz Miasta [...] odmówił Spółdzielni Mieszkaniowej Lokatorsko-Własnościowej "[...]" w [...] przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości położonej w O., ozn. jako działka nr [...], której właścicielem jest Miasto [...], z zastosowaniem 90% bonifikaty.

Po rozpatrzeniu odwołania Spółdzielni Mieszkaniowej Lokatorsko-Własnościowej "[...]" w [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] decyzją z dnia [...] sierpnia 2012 r., nr [...] uchyliło w całości zaskarżoną decyzję i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.

Na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniósł Burmistrz Miasta [...].

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] wniosło o jej odrzucenie podnosząc, że organ który wydawał decyzję w sprawie w pierwszej instancji nie ma legitymacji do wniesienia skargi do sądu administracyjnego na decyzję organu odwoławczego wydaną w tejże sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Stosownie do art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270), powoływanej dalej jako p.p.s.a., uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich, Rzecznik Praw Dziecka oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym. Zgodnie z art. 50 § 2 p.p.s.a. uprawnionym do wniesienia skargi jest również inny podmiot, któremu ustawy przyznają prawo do wniesienia skargi.

Warunkiem dopuszczalności skargi jest jej wniesienie przez podmiot, któremu w myśl art. 50 § 1 lub 2 p.p.s.a. przyznano legitymację do jej wniesienia.

W orzecznictwie sądowym ukształtowanym na tle ustawy z dnia 14 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz.U. nr 74, poz. 368 ze zm.) dominował pogląd, że powierzenie organowi jednostki samorządu terytorialnego właściwości do orzekania w sprawie indywidualnej w formie decyzji administracyjnej, niezależnie od tego, czy nastąpiło to na podstawie ustawy, czy też w formie porozumienia, wyłącza możliwość dochodzenia przez tę jednostkę jej interesu prawnego w trybie postępowania sądowoadministracyjnego (por.: uchwałę NSA z dnia 9 października 2000 r., sygn. akt OPK 14/00, publ. ONSA 2001, nr 1, poz. 17 oraz z dnia 19 maja 2003 r., sygn. akt OPS 1/03, publ. ONSA 2003, nr 4, poz. 115). W takiej sytuacji jednostka samorządu terytorialnego nie ma w takim postępowaniu legitymacji procesowej strony, nie jest również podmiotem uprawnionym do zaskarżenia decyzji administracyjnej do sądu administracyjnego. Wobec identycznego rozwiązania przyjętego w art. 50 § 1 p.p.s.a. w zakresie powiązania uprawnienia do wniesienia skargi do sądu administracyjnego z posiadaniem interesu prawnego pogląd reprezentowany w dotychczasowym orzecznictwie Naczelny Sąd Administracyjny uznał za nadal obowiązujący wskazując, że skarga wniesiona przez organ, który wydał decyzję w pierwszej instancji niemający z zasady legitymacji skargowej podlega odrzuceniu (por. wyrok NSA z dnia 16 lutego 2005 r., sygn. akt OSK 1017/04 - Lex nr 171164, wyrok NSA z dnia 29 listopada 2005 r., sygn. akt FSK 2631/04 - Lex nr 236287, wyrok NSA z dnia 9 lipca 2008 r., sygn. akt II OSK 804/07 - Lex nr 542010, postanowienie NSA z dnia 17 stycznia 2008 r., sygn. akt II GSK 342/07 - Lex nr 453873). Rola jednostki samorządu terytorialnego w postępowaniu administracyjnym jest wyznaczona przepisami prawa pozytywnego. Wspomniana jednostka, jako osoba prawna, może być stroną tego postępowania i wówczas organy ją reprezentujące będą broniły jej interesu prawnego, korzystając z gwarancji procesowych, jakie przepisy kodeksu postępowania administracyjnego przyznają stronom postępowania. Ustawa może jednak wyznaczyć organowi jednostki samorządu terytorialnego rolę organu administracji publicznej w rozumieniu art. 5 § 2 pkt 3 Kpa. W takim wypadku będzie on bronił interesu jednostki samorządu terytorialnego w formach właściwych dla organu prowadzącego postępowanie. Z tego względu powierzenie organowi jednostki samorządu terytorialnego właściwości do orzekania w sprawie indywidualnej w formie decyzji administracyjnej, niezależnie od tego, czy nastąpiło to na mocy ustawy, czy też w drodze porozumienia, wyłącza możliwość dochodzenia przez tę jednostkę jej interesu prawnego w trybie postępowania administracyjnego, czy też sądowoadministracyjnego. Prezentowane stanowisko odpowiada również poglądom formułowanym w tym względzie przez większość przedstawicieli doktryny (por. m.in. J.P. Tarno, Ochrona interesu prawnego jednostki samorządu terytorialnego w postępowaniu administracyjnym i sądowym (w:) Instytucje współczesnego prawa administracyjnego. Księga jubileuszowa profesora zw. dr hab. Józefa Filipka, red. I. Skrzydło-Niżnik [i in.], Kraków 2001, s. 721 i n.; T. Woś, glosa do uchwały NSA z dnia 19 maja 2003 r., OPS 1/03, Sam. Teryt. 2004, nr 12, s. 79; M. Stahl, glosa do wyroku NSA z dnia 1 czerwca 2004 r., OSK 301/04, OSP 2005, z. 2, s. 72). Powyższe stanowisko potwierdził Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 29 października 2009 r. (K 32/08, OTK-A 2009, nr 9, poz. 139) uznając, że przepisy art. 33 i 50 § 1 p.p.s.a. są zgodne z art. 165 Konstytucji RP (vide: A. Kabat w Komentarzu do art. 50 p.p.s.a. (w:) B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz - Lex 2011).

W rozpoznawanej sprawie nie może budzić wątpliwości, że w tym wypadku organowi jednostki samorządu terytorialnego, tj. Burmistrzowi Miasta [...], ustawa wyznaczyła rolę organu administracji publicznej. Stosownie bowiem do art. 3 ust.1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości (Dz. U z 2012 r. poz. 83) decyzję o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości wydaje wójt, burmistrz, prezydent miasta, zarząd powiatu albo zarząd województwa, odpowiednio w przypadku nieruchomości stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego.

Skoro zatem Burmistrzowi Miasta [...] powierzono rolę organu pierwszej instancji do orzekania w sprawach przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości, której właścicielem jest Miasto [...], to organ ten nie mógł zostać wyposażony w legitymację do złożenia skargi w indywidualnej sprawie na decyzję wydaną w wyniku rozpatrzenia odwołania przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze. W tej sytuacji powierzenie burmistrzowi właściwości do orzekania w indywidualnej sprawie w formie decyzji administracyjnej, wyłącza możliwość dochodzenia interesu prawnego w trybie postępowania sądowoadministracyjnego.

Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 oraz § 3 p.p.s.a., odrzucił skargę jako niedopuszczalną.

Strona 1/1