Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie: w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosław Gdesz po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku D. S.-K. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia[...] stycznia 2013 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty adiacenckiej postanawia odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
W dniu 29 lipca 2013 r. D. S.-K. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] stycznia 2013 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty adiacenckiej w wysokości 728 zł na rzecz Gminy [...] z tytułu wzrostu wartości nieruchomości położonej w gminie [...], w obrębie geodezyjnym [...], oznaczonej jako działki ew. nr [...] i nr [...].
Wraz z przedmiotową skargą skarżąca wystąpiła o przywrócenie terminu do jej wniesienia. Wskazała, że informację o wydaniu zaskarżonej decyzji otrzymała w dniu 22 lipca 2013 r. Podniosła jednocześnie, iż decyzja mogła być wysłana pod mylny adres.
Z akt przedmiotowej sprawy wynika, że zaskarżona decyzja została zwrócona do nadawcy. Przy czym według adnotacji na kopercie nadania przesyłki i na zwrotnym potwierdzeniu odbioru dołączonym do tej koperty przesyłka zawierająca zaskarżoną decyzję była dwukrotnie awizowana tj. w dniu 11 stycznia 2013 r. i w dniu 18 stycznia 2013 r., nadto w okresie awizacji była ona pozostawiona w placówce pocztowej a zawiadomienie o tym fakcie zostało umieszczone w skrzynce pocztowej adresata. Tym samym wskazać należy, że zaskarżona decyzja została skutecznie doręczona skarżącej w trybie tzw. doręczenia zastępczego uregulowanego w art. 44 kpa a skutek doręczenia nastąpił w dniu 25 stycznia 2013 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Stosownie natomiast do art. 87 § 1 powołanej ustawy, pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu.
Brak winy po stronie podmiotu dokonującego lub zamierzającego dokonać określonej czynności procesowej stanowi konieczną, a jednocześnie podstawową przesłankę przywrócenia terminu. Przywrócenie uchybionego terminu ma charakter wyjątkowy i może nastąpić jedynie wtedy gdy strona w sposób przekonujący zaprezentowaną argumentacją uprawdopodobni brak swojej winy, a przy tym wskaże, że niezależna od niej przyczyna istniała przez cały czas, aż do wniesienia prośby o przywrócenie terminu. W orzecznictwie sądowym można wskazać następujące przykłady okoliczności faktycznych, które nie uzasadniają braku winy w uchybieniu terminu np. dopuszczenie się choćby lekkiego niedbalstwa przez stronę (wyrok NSA z dnia 8 stycznia 2002 r. sygn. akt II SA/Wa 1329/01, niepubl.), nieznajomość prawa (wyrok NSA z dnia 6 listopada 1998 r. sygn. akt I SA/Łd 153/97, LEX nr 37127), niedostateczna staranność w prowadzeniu własnych spraw (postanowienie NSA z dnia 10 lutego 2000 r., SA/Sz 1117/99, niepubl.), przebywanie na urlopie w okresie awizowania przesyłki (postanowienie WSA w Warszawie z dnia 14 stycznia 2004 r. sygn. akt III SA 2384/03, niepubl.),
Z treści wniosku skarżącej o przywrócenie terminu do wniesienia skargi wynika, że informację o wydaniu zaskarżonej decyzji otrzymała w dniu 22 lipca 2013 r., gdy z Urzędu Gminy [...] otrzymała kopię tej decyzji. Zatem uznać należy, iż w tym dniu ustała przyczyna uchybienia terminu. W tej sytuacji wniosek złożony w dniu 29 lipca 2013 r. o przywrócenie uchybionego terminu wniesiony został w ciągu 7 dni od czasu ustania przyczyny jego uchybienia. Skarżąca jako przyczynę uchybienia terminu wskazała brak skutecznego doręczenia jej zaskarżonej decyzji.
Zdaniem Sądu powołane uzasadnienie wniosku nie daje podstawy do przywrócenia uchybionego terminu. Z akt sprawy wynika bowiem, że zaskarżona decyzja została skutecznie doręczona skarżącej w dniu 25 stycznia 2013 r. w trybie tzw. doręczenia zastępczego uregulowanego w art. 44 kpa. Jednocześnie zauważyć należy, iż przypuszczenie skarżącej o wysłaniu zaskarżonej decyzji na błędny adres nie znajduje potwierdzenia w materialne dowodowym sprawy. Organ korespondencję skierował bowiem na adres wskazany przez stronę w postępowaniu. W tym stanie sprawy niewiedza skarżącej o wydaniu zaskarżonej decyzji nie stanowi okoliczności uzasadniającej przywrócenie uchybionego terminu. Brak było zatem podstaw do uwzględnienia wniosku o przywrócenie terminu.
Z tego względu Sąd, na podstawie art. 86 § 1 powołanej ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w postanowieniu.