Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Dariusz Pirogowicz po rozpoznaniu w dniu 9 stycznia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Powiatu [...] o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie ze skargi Powiatu [...] na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] września 2012 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia.
Postanowieniem z dnia [..] września 2012 r. nr [..] Wojewoda [..] stwierdził niedopuszczalność odwołania Zarządu Powiatu [..] od decyzji Starosty [..] z dnia [..] lutego 2012 r. nr [..] ustalającej odszkodowanie na rzecz M.T., C.B., K.G., B.K. i J.K. w wysokości [..] z, zgodnie z przypadającymi udziałami, za część nieruchomości gruntowej o pow. [..] ha, położonej w gminie S., oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr [..], z obrębu [..], przeznaczoną pod inwestycję polegającą na "przebudowie drogi powiatowej Nr [..] na odcinku od skrzyżowania z drogą gminną - ul. [..] w miejscowości K. do skrzyżowania (włącznie) z drogą powiatową Nr [..] - ul. [..] w miejscowości L." - zgodnie z decyzją Starosty [..] z dnia [..] maja 2010 r. nr [..] o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej.
Pismem z dnia [..] października 2012 r. Zarząd [..] działający w imieniu Powiatu [..] wniósł, za pośrednictwem organu, do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na postanowienie Wojewody [..] z dnia [..] września 2012 r., zawierając w niej wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, zważył co następuje:
zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270) powoływanej dalej jako: "p.p.s.a.", wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże stosownie do art. 61 § 3 p.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Odmowa wstrzymania wykonania aktu lub czynności przez organ nie pozbawia skarżącego złożenia wniosku do sądu. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Celem przewidzianej w tym przepisie ochrony tymczasowej jest uchronienie skarżącego przed skutkami wykonania zakwestionowanego aktu, które mogą być trudne do odwrócenia, po ewentualnym jego uchyleniu przez Sąd. Udzielenie tej ochrony odbywa się wyłącznie na wniosek. Przy czym żądając wstrzymania wykonania decyzji, strona ma obowiązek wykazać istnienie konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie aktu lub czynności jest zasadne z uwagi na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (por. post. NSA z 25.01.2011 r., sygn. akt I OZ 36/11, Lex nr 741834).
W rozpoznawanej sprawie, wobec braku uzasadnienia przedmiotowego wniosku, strona skarżąca nie wykazała, że spełniona została którakolwiek z przesłanek wymienionych w wyżej cytowanym przepisie, zatem wniosek strony nie może zostać uwzględniony. Nie można bowiem przyjąć, że w sytuacji, gdy skarżąca nie wykazuje we wniosku ani na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków ani tych przesłanek w ogóle nie uzasadnia, to obowiązkiem sądu jest poszukiwanie tych okoliczności (por. post. NSA z 6.02.2009 r., sygn. akt II FZ 39/09).
Jednocześnie Sąd zwraca uwagę, że kwestionowane postanowienie jest rozstrzygnięciem, które ze swej istoty nie nadaje się w realiach rozpoznawanej sprawy do wykonania. Nie wymaga bowiem żadnej czynności, którą strona mogłaby lub musiała wykonać dobrowolnie bądź w drodze egzekucji administracyjnej, aby doprowadzić do stanu, który jest zgodny z rozstrzygnięciem w nim zawartym. Nie przyznaje ona także stronie żadnych uprawnień ani nie nakłada na nią żadnych obowiązków. Ta okoliczność, niezależnie od braku uzasadnienia przedmiotowego wniosku, nie zezwala również na zastosowanie w sprawie instytucji wstrzymania jego wykonania.
Mając na uwadze powyższe, Sąd na podstawie art. 61 § 3 i 5 p.p.s.a., orzekł jak sentencji postanowienia.