Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Apostolidis (spr.) po rozpoznaniu w dniu 10 sierpnia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi O. M., J. Z., R. Z., M. M., E. Z. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] sierpnia 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty postanawia: 1. odrzucić skargę; 2. zwrócić stronie skarżącej O. M., J. Z., R. Z., M. M., E. Z. solidarnie kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem wpisu od skargi.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] sierpnia 2020r. nr [...] po rozpatrzeniu odwołania O. M. utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2016 r., nr [...].
Skarżący O. M. oraz J. P., R. Z., M. A., E. Z. pismami z dnia [...] września 2020 r. (data wpływu do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji [...] września 2020 r.) złożyli wnioski o uzupełnienie rozstrzygnięcia decyzji Ministra z [...] sierpnia 2020 r. o orzeczenie w zakresie rozpatrzenia odwołań od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2016 r. złożonych przez J. P., R. Z., M. A., E. Z.
[...] września 2020 r., przed rozpoznaniem przez Ministra w/w wniosków skarżący złożyli skargę na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] sierpnia 2020 r.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie w całości jako bezzasadnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Skarga jest niedopuszczalna.
Zgodnie z art. 53 § 1 ppsa skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie. Natomiast zgodnie z art. 111 § 1 kpa, strona może w terminie czternastu dni od dnia doręczenia lub ogłoszenia decyzji zażądać jej uzupełnienia, co do rozstrzygnięcia bądź co do prawa odwołania, wniesienia w stosunku do decyzji powództwa do sądu powszechnego lub skargi do sądu administracyjnego albo sprostowania zamieszczonego w decyzji pouczenia w tych kwestiach. Jak wynika z art. 111 § 1b kpa, uzupełnienie lub odmowa uzupełnienia decyzji następuje w formie postanowienia. Zgodnie z art. 111 § 2 kpa, w przypadku wydania postanowienia, o którym mowa w art. 111 § 1b kpa, termin dla strony do wniesienia skargi biegnie od dnia jego doręczenia lub ogłoszenia.
W niniejszej sprawie decyzja z [...] sierpnia 2020 r. została pełnomocnikowi strony doręczona [...] sierpnia 2020 r.
Z akt administracyjnych wynika, że [...] września 2020 r. wpłynęły do Ministra wnioski o uzupełnienie rozstrzygnięcia decyzji Ministra z [...] sierpnia 2020 r.
Zgodnie z art. 61 § 1 kpa wszczęte zostało na żądanie strony postępowanie o uzupełnienie rozstrzygnięcia decyzji.
Według art. 61 § 3 kpa datą wszczęcia tego postępowania był dzień doręczenia żądania organowi administracji publicznej, a więc [...] września 2020 r.
Postanowieniem z dnia [...] października 2020 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji odmówił uzupełnienia decyzji Ministra z [...] sierpnia 2020 r. Przedmiotowe postanowienie jak wynika z akt administracyjnych sprawy doręczone zostało pełnomocnikowi strony w dniu [...] października 2020 r.
Z opisanego wyżej stanu sprawy wynika, że strona skarżąca wniosła skargę przedwcześnie i wobec tego zaistniała przesłanka do odrzucenia skargi określona w art. 58 § 1 pkt 6 ppsa, skoro - zgodnie z art. 111 § 2 kpa - termin do złożenia skargi do sądu administracyjnego biegnie dopiero od dnia doręczenia postanowienia Ministra załatwiającego wniosek w przedmiocie uzupełnienia decyzji z [...] sierpnia 2020 r.
Postanowienie z [...] października 2020 r. zostało zatem wprowadzone do obrotu prawnego [...] października 2020 r. i stało się ostateczne. Od tego momentu możliwe jest zatem wniesienie skargi do sądu administracyjnego na decyzję Ministra z [...] sierpnia 2020 r.
W orzecznictwie sądów administracyjnych ugruntowany jest pogląd, że orzeczenie o uzupełnieniu lub odmowie uzupełnienia decyzji nie ma samodzielnego bytu prawnego, ale pozostaje częścią aktu administracyjnego, którego uzupełnienia domaga się strona. W związku z tym dzieli los tego aktu. Z tych też względów nie przysługuje na nie zażalenie, a jedynym z jego skutków procesowych jest przesunięcie początku terminu do wniesienia środka zaskarżenia na dzień doręczenia postanowienia, o którym mowa w art. 111 § 1b kpa. Oznacza to, że przed doręczeniem tego postanowienia termin do wniesienia skargi nie biegnie (por. postanowienia NSA: z 8 maja 2014 r. sygn. akt II OSK 1089/14, z 9 kwietnia 2015 r. sygn. akt I OSK 837/15, z 6 września 2017 r. sygn. akt I OSK 1775/17).
Skarga wniesiona przed rozpoczęciem terminu do jej wniesienia jest skargą przedwczesną i podlega odrzuceniu jako niedopuszczalna.
Z powyższych względów Sąd, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 oraz art. 232 § 1 pkt 1 ppsa orzekł, jak w sentencji postanowienia.