Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Dargas po rozpoznaniu w dniu 4 września 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku Starosty [...] o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Starosty [...] na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] maja 2014r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Starosta [...] pismem z dnia 1 lipca 2014 roku wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] maja 2014r., nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] marca 2014 r. nr [...], na mocy której stwierdzono nieważność orzeczenia Naczelnika Gminy w L. z dnia [...] marca 1987 r., nr [...] w przedmiocie przejęcia na własność Państwa od P.G. w zamian za świadczenie emerytalne udziału wynoszącego ¾ części w gospodarstwie rolnym o pow. [...] ha, oznaczonym jako działki nr [...] o pow. [...] ha i nr [...] o pow. [...] ha, położonym we wsi [...].
W skardze zawarto wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zauważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.), sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu w całości lub w części, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Z konstrukcji przywołanego przepisu wynika, że to na stronie spoczywa obowiązek wykazania przesłanek w tym przepisie zawartych, tj. przedstawienia konkretnych zdarzeń, które mogłyby uprawdopodobnić, że wykonanie zaskarżonej decyzji faktycznie spowoduje znaczną szkodę lub powstanie trudnych do odwrócenia skutków. Samo powołanie się na skutki wymienione w art. 61 § 3 p.p.s.a. nie stanowi uprawdopodobnienia ich wystąpienia.
W przedmiotowej sprawie skarżący nie tylko nie podał żadnych okoliczności uprawdopodobniających wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, ale również nie wskazał przesłanek wyrażonych hipotezą normy art. 61 § 3 p.p.s.a., z którymi te okoliczności utożsamia, a które stanowić powinny podstawę wniosku.
W tej sytuacji Sąd, uznając wniosek za bezzasadny, na mocy art. 61 § 3 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.