Wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym w sprawie ze skargi na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej w przedmiocie : odmowy stwierdzenia nabycia z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999r . własności nieruchomości przez gminę
Sentencja

Starszy referendarz sądowy Justyna Wtulich Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 31 października 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku S. G. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym w sprawie ze skargi Gminy Miasta [...] na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] wrzesnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie : odmowy stwierdzenia nabycia z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999r . własności nieruchomości przez gminę postanawia : odmówić S. G. prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.

Uzasadnienie

W dniu 27 października 2014 r. (data stempla biura podawczego) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynęła skarga kasacyjna S. G. reprezentowanej przez adwokata G. K. wraz z formularzem wniosku o przyznanie prawa pomocy w którym wnioskodawczyni wniosła o zwolnienie od kosztów sądowych.

Z nadesłanego formularza wynika, że wnioskodawczyni samodzielne prowadzi gospodarstwo domowe i utrzymuje się z emerytury w wysokości [...] zł miesięcznie.

Wnioskodawczyni podała, że oprócz mieszkania o powierzchni [...] m ² nie posiada innych nieruchomości, zasobów pieniężnych, czy przedmiotów wartościowych. Wnioskodawczyni zaznaczyła, że jest wdową, w podeszłym wieku. Oświadczyła, że po uiszczeniu opłat za energię elektryczną, gaz, wywóz śmieci, wodę, podatek oraz po wykupieniu leków pozostaje jej niewielka kwota na zakup niezbędnych produktów do życia.

W tym stanie sprawy stwierdzono, co następuje:

Stosownie do treści art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) zwanej dalej p.p.s.a. prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w jego toku.

Zgodnie z art. 245 § 1 - 3 p.p.s.a. prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.

Przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 1 i 2). Żądanie przyznania prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych jest wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym (art. 245 § 3 p.p.s.a.).

Z treści powołanego wyżej przepisu wynika, że to na wnoszącym wniosek o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar wykazania okoliczności, które mogłyby stanowić podstawę do przyznania prawa pomocy. Rozstrzygnięcie jest zatem uzależnione od tego, co zostanie udowodnione przez stronę.

Podkreślić należy, że udzielenie stronie prawa pomocy w postępowaniu przed sądem administracyjnym jest formą dofinansowania jej z budżetu państwa i przez to powinno się sprowadzać do przypadków, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym jest rzeczywiście, obiektywnie niemożliwe (por. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Komentarz B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka -Medek, wyd. Zakamycze 2005, s. 594).

Oceniając sytuację finansową wnioskodawczyni uznano, że nie zachodzą okoliczności uzasadniające przyznanie prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.

Niewątpliwie sytuacja finansowa wnioskodawczyni nie jest łatwa, jednak nie jest też na tyle trudna by nie była ona w stanie samodzielnie ponieść kosztów postępowania sądowego w niniejszej sprawie.

Pokreślić należy, iż wnioskodawczyni posiada stałe i pewne źródło dochodu z tytułu otrzymywanej emerytury. Natomiast, jedynym kosztem do poniesienia w niniejszej sprawie przez wnioskodawczynię jest wpis sądowy od wniesionej przez nią skargi kasacyjnej w wysokości 100,00 zł. Uznano zatem, że poniesienie niniejszego kosztu jest w zasięgu możliwości finansowych wnioskodawczyni.

Zaznaczyć należy, że z akt sprawy wynika, iż wnioskodawczyni uiściła w niniejszej sprawie niepotrzebnie kwotę 100,00 zł z tytułu opłaty kancelaryjnej za uzasadnienie wyroku, która została jej zwrócona przez Sąd przy piśmie z dnia 6 października 2014 r. Ponadto, wnioskodawczyni w dniu 20 października 2014 r. (data na udzielonym pełnomocnictwie) ustanowiła w sprawie pełnomocnika z wyboru do reprezentowania jej przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, co także wiąże się z koniecznością posiadania środków finansowych na pokrycie kosztów działania profesjonalnego pełnomocnika.

Stwierdzono zatem, że wnioskodawczyni przy wysokości uzyskiwanego dochodu i ponoszonych wydatkach jest w stanie ponieść koszty sądowe samodzielnie.

Z powyższych względów, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 w zw. z art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1