Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Apostolidis po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Gminy Miasta T. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji sprawy ze skargi Gminy Miasta T. na decyzję Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia [...] grudnia 2014 r. Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji postanawia wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji
Pismem z dnia 19 stycznia 2014 r. Gmina Miasto T. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia [...] grudnia 2014 r. Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji.
W uzasadnieniu podniosła, iż w oparciu o ww. decyzję może dojść utraty własności nieruchomości objętej zaskarżoną decyzją poprzez ujawnienie w księdze wieczystej uczestnika postępowania. W takim wypadku mogą nastąpić nieodwracalne skutki prawne, albowiem możliwe będzie rozporządzanie przedmiotową nieruchomością, w tym jej zbycie, zaś nabywcy będą chronieni rękojmią wiary ksiąg publicznych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:
Zasadą wynikającą z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270) zwanej dalej p.p.s.a., jest, że wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności.
Jednakże art. 61 § 3 p.p.s.a. stanowi, że po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w art. 61 § 1 p.p.s.a., jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności przez sąd może zatem nastąpić wyłącznie na wniosek skarżącego, co oznacza, że to na wnioskodawcy spoczywa obowiązek przedstawienia okoliczności, które pozwolą sądowi na dokonanie oceny, czy spełnione są przesłanki uzasadniające wstrzymanie wykonania aktu lub czynności. Niewskazanie we wniosku okoliczności uzasadniających twierdzenie, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków oznacza brak przesłanek udzielenia ochrony tymczasowej przez Sąd (J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, LexisNexis, Warszawa 2006r., s. 189).
W celu stwierdzenia przez sąd, czy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, skarżący musi wskazać istnienie konkretnych okoliczności pozwalających na przyjęcie, że wstrzymanie wykonania aktu lub czynności jest zasadne. Powyższe stanowisko potwierdza orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego (por. postanowienie z dnia 25 września 2009 r. sygn. I OZ 892/09, z dnia 6 października 2009 r., sygn. II OZ 833/09).
Stwierdzić należy, iż w niniejszej sprawie zachodzą przesłanki do uwzględnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
W ocenie Sądu okoliczności podane we wniosku uprawdopodobniają stwierdzenie, że wykonanie zaskarżonej decyzji mogłoby spowodować wystąpienie trudnych do odwrócenia skutków, a więc okoliczności o jakich mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. Mając na względzie, iż trudne do odwrócenia skutki to takie prawne lub faktyczne skutki, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków, uzasadnione w niniejszej sprawie jest zastosowanie środka ochrony tymczasowej i wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W przypadku bowiem złożenia przez uczestnika postępowania K. O. wniosku do sądu wieczystoksięgowego i jego uwzględnienia przez ten sąd, nastąpi zmiana sytuacji prawnej związanej z ujawnieniem prawa własności nieruchomości. Należy przypomnieć, iż zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 2013 r., poz. 707) istnieje domniemanie, że prawo jawne z księgi wieczystej jest wpisane zgodnie z rzeczywistym stanem prawnym. Tym samym nabywca takiej nieruchomości chroniony będzie rękojmią wiary ksiąg publicznych, zaś dochodzenie stwierdzenia ewentualnej umowy sprzedaży nieruchomości związane będzie z koniecznością prowadzenia postępowania na drodze cywilnej w sądzie powszechnym.
W związku z powyższym Sąd na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia