Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożena Marciniak po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy wniosku Prezydenta Miasta W. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Prezydenta Miasta W. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] października 2013 r., nr [...] w przedmiocie odszkodowania za nieruchomość postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Pismem z dnia 14 listopada 2013 r. Prezydent Miasta W. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] października 2013 r., nr [...]. Decyzją tą Minister uchylił decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2013 r., nr [...] i orzekł o ustaleniu odszkodowania w wysokości [...] zł na rzecz F.J., [...] zł na rzecz A.N. i [...] zł na rzecz M.J. z tytułu przejęcia na własność Skarbu Państwa nieruchomości położonej w W., obrębie [...], oznaczonej jako działka nr [...] o pow. [...], przeznaczonej pod budowę obwodnicy miasta W. w ciągu drogi krajowej nr [...].
W skardze Prezydent Miasta W. wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu podniósł, że obecnie prowadzonych jest (na różnym etapie, w tym wprowadzenia do obrotu prawnego ostatecznych decyzji ustalających wysokość odszkodowań za wywłaszczone nieruchomości) kilkadziesiąt postępowań administracyjnych dotyczących ustalenia odszkodowania za nieruchomości wywłaszczone pod realizację przedmiotowej inwestycji drogowej na łączną kwotę odszkodowań wynoszącą około [...] złotych. Wypłata tych odszkodowań, w sytuacji gdy skarżący został zaskoczony obowiązkiem ich wypłaty spowoduje, że grozi mu niezrealizowanie budżetu. Przy czym nie miał on możliwości wcześniejszego zabezpieczenia finansowania kosztów inwestycji. Dodał, że wypłata odszkodowań, w tym przedmiotowego, spowodowałaby postawienie Miasta W. w stanie całkowitej niewypłacalności i sparaliżowałaby funkcjonowanie gminy, a odzyskanie tej kwoty w przypadku jej wypłaty, wydaje się być nierealne.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 61 § 3 zdanie pierwsze ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie wykonania.
Ze wskazanej normy prawnej wynika obowiązek strony skarżącej wykazania przesłanek zawartych w powołanym przepisie, tj. określenie na jaką szkodę lub trudne do odwrócenia skutki może narazić wnioskodawcę wykonanie zaskarżonej decyzji. Pozytywne rozstrzygnięcie żądania strony zależy więc od spełnienia jednej z dwóch wymienionych wyżej przesłanek.
W niniejszej sprawie w ocenie Sądu wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie został poparty wskazaniem takich okoliczności, które uprawdopodobniałyby, a tym samym uzasadniały zastosowanie ochrony tymczasowej. Sąd stwierdza jednocześnie, że również z akt postępowania administracyjnego nie wynika, aby w przedmiotowej sprawie zachodziło niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Zaznaczyć należy przy tym, że o nieodwracalności skutku wynikającego z podjętego przez organ rozstrzygnięcia można mówić tylko wówczas, gdy wywołuje ono stan, który w żadnych okolicznościach nie będzie mógł ulec zmianie lub zniesieniu. W orzecznictwie przyjmuje się, że chodzi o taką szkodę, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego i wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do pierwotnego stanu. W szczególności będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony innym przedmiotem, a jego wartość pieniężna nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego, lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu (vide postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 grudnia 2004 r., sygn. akt GZ 127/04 (niepubl.) oraz z dnia 20 grudnia 2004 r., sygn. akt GZ 138/04 (Lex nr 281811)).