Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Przemysław Żmich (spr.) po rozpoznaniu w dniu 17 marca 2020 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku R. C. i P. C. o wstrzymanie wykonania postanowienia w sprawie ze skargi R. C. i P. C. na postanowienie Ministra Rozwoju z dnia [...] stycznia 2020 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia.
Pismem z [...] stycznia 2020 r. R. C. i P. C. (dalej: "skarżący") wnieśli skargę na postanowienie Ministra Rozwoju w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania wraz z wnioskiem o wstrzymanie w całości wykonania zaskarżonego postanowienia.
Powyższy wniosek nie został przez skarżących uzasadniony.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Stosownie do art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm., dalej: "ppsa") wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jak stanowi § 3 tego przepisu po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Katalog przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest zamknięty.
Wnioskodawca zobowiązany jest do wnikliwego przedstawienia okoliczności, które pozwolą sądowi ocenić, czy przesłanki uzasadniające wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub decyzji są spełnione. Niewystarczającym jest jedynie złożenie wniosku bądź przytoczenie w jego uzasadnieniu okoliczności, które teoretycznie mogą pojawić się na etapie wykonywania zaskarżonego aktu. Uzasadnienie wniosku powinno odnosić się do konkretnych okoliczności, które pozwolą wywieść, że wstrzymanie zaskarżonego aktu lub czynności jest w stosunku do wnioskodawcy zasadne (por. orzeczenie NSA, sygn. akt II OZ 1124/10, Lex nr 743646).
W judykaturze przyjęto, że trudne do odwrócenia skutki to takie, które - raz zaistniałe - powodują istotną lub trwałą zmianę w rzeczywistości, a powrót do stanu poprzedniego może nastąpić dopiero po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (por. postanowienie NSA z 13 maja 2010 r., sygn. akt II FSK 182/10 - LEX nr 1083021).
Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpoznawanej sprawy wskazać należy, że skarżący w treści skargi wnieśli jedynie o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia na gruncie art. 61 § 2 pkt 1 ppsa. Wniosek nie został jednak w żaden sposób umotywowany. Sąd uznał, że samo sformułowanie wniosku nie jest wystarczające do stwierdzenia w należytym stopniu zasadności wstrzymania wykonania tego postanowienia.
Skarżący zatem nie wywiedli, ani Sąd nie dopatrzył się także z urzędu by spełnione zostały przesłanki do wstrzymania wykonania ww. postanowienia.
Mając powyższe na względzie Sąd, na podstawie art. 61 § 3 i 5 ppsa, postanowił jak w sentencji.