Starszy Referendarz Sądowy Aneta Wirkowska Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 18 czerwca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku adwokata J. D. o przyznanie wynagrodzenia z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi J. T. w przedmiocie wznowienia postępowania zakończonego orzeczeniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 lutego 2017 r. sygn. akt I SA/Wa 1331/16 postanawia odmówić przyznania wynagrodzenia z tytułu pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 23 maja 2018 r. sygn. akt I SA/Wa 40/18 odrzucił skargę J. T. w przedmiocie wznowienia postępowania zakończonego orzeczeniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 lutego 2017 r. sygn. akt I SA/Wa 1331/16.
W dniu 6 czerwca 2018 r. do Sądu wpłynęła, sporządzona przez wyznaczonego z urzędu pełnomocnika skarżącej, opinia o braku podstaw do wniesienia zażalenia od powyższego postanowienia. Pełnomocnik wystąpił jednocześnie o przyznanie wynagrodzenia z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oświadczając, że koszty pomocy prawnej nie zostały opłacone ani w całości ani w części.
W tym stanie sprawy stwierdzono, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.), wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu reguluje w niniejszej sprawie rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2016 r. poz. 1714), które weszło w życie 2 listopada 2016 r.
Stosownie do treści § 2 pkt 1 i 2 tego rozporządzenia, koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują opłatę ustaloną zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia oraz niezbędne i udokumentowane wydatki adwokata. Wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, w myśl § 3 rozporządzenia, zawiera oświadczenie, że opłata nie została zapłacona w całości lub w części.
Zgodnie z § 4 ust. 1 tego rozporządzenia, opłatę ustala się w wysokości określonej w rozdziałach 2-4, przy czym nie może ona przekraczać wartości przedmiotu sprawy.
W myśl § 4 ust. 3 powołanego rozporządzenia, opłatę, o której mowa w ust. 1, podwyższa się o kwotę podatku od towarów i usług wyliczoną według stawki podatku obowiązującej dla tego rodzaju czynności na podstawie przepisów o podatku od towarów i usług.
Stosownie do § 21 ust. 1 pkt 1 lit. d rozporządzenia opłata w postępowaniu zażaleniowym przed sądami administracyjnymi wynosi 120 zł.
Zauważyć trzeba, że powołane rozporządzenie nie przewiduje wprost wynagrodzenia za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia zażalenia. Jednakże mimo, że opinia o braku podstaw do wniesienia zażalenia nie wszczyna postępowania zażaleniowego, to nie można jednoznacznie stwierdzić, że sporządzenie opinii nie stanowi pomocy prawnej i nie wymaga od pełnomocnika nakładu pracy podobnie jak przy sporządzeniu zażalenia. Zwłaszcza, że w obecnym stanie prawnym (po 15 sierpnia 2015 r.) od szeregu postanowień przewidzianych w ustawie Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, które wcześniej zaskarżalne były w drodze skargi kasacyjnej, przysługuje obecnie zażalenie.