Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym Przewodniczący Sędzia WSA Marta Kołtun-Kulik po rozpoznaniu w dniu 25 maja 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J.M. i J.M. na decyzję Burmistrza Miasta i Gminy S. z dnia [...] marca 2006 r., nr [...] w przedmiocie podziału nieruchomości postanawia: odrzucić skargę.
J. i J. M. pismem z dnia 7 lutego 2011 r., uzupełnionym pismami z dnia 24 i 28 marca 2011 r., wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Burmistrza Miasta i Gminy S. z dnia [...] marca 2006 r., nr [...] zatwierdzającą projekt podziału nieruchomości nr [...] położonych we wsi J. gm. S.
W odpowiedzi na skargę Burmistrz Miasta i Gminy S. wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, zważył co następuje.
Stosownie do art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm. zwanej dalej: p.p.s.a.), który to przepis wprowadza zasadę pierwszeństwa postępowania administracyjnego w stosunku do postępowania sądowego, skargę do sądu administracyjnego można wnieść dopiero po wyczerpaniu środków zaskarżenia, o ile służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie.
Niewątpliwie możliwość poddania działalności administracji publicznej sądowej kontroli nie oznacza prawa sądu do zastępowania organów administracyjnych w podejmowaniu aktów administracyjnych z naruszeniem zasady dwuinstancyjności postępowania administracyjnego.
Z powołanych regulacji wynika zatem, że wyczerpanie stosownych środków zaskarżenia jest podstawową przesłanką dopuszczalności skargi do sądu administracyjnego.
Zaznaczyć przy tym należy, że zgodnie z orzecznictwem i doktryną wyczerpanie środków zaskarżenia ma miejsce dopiero wówczas, gdy po pierwsze: wniesiony środek zaskarżenia zostanie przez organ administracji publicznej rozpoznany ("Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz"- B. Dauter i in.; Zakamycze, 2006, wyd. II, teza 5); po drugie - konieczne jest uwzględnienie, że istota dwuinstancyjnego postępowania polega na dwukrotnym rozstrzygnięciu tej samej sprawy, po trzecie - bez względu na to, która ze stron postępowania administracyjnego skutecznie wniesie odwołanie od decyzji pierwszoinstancyjnej, dojdzie do wydania w tej sprawie decyzji ostatecznej, podlegającej zaskarżeniu do sądu administracyjnego.
W przypadku skargi na decyzję Burmistrza Miasta i Gminy S. z dnia [...] marca 2006 r., nr [...], wydaną na skutek wniosku właścicieli o podział nieruchomości, skarżący winni wyczerpać środek prawny określony w art. 127 § 1 Kpa, zgodnie z którym od decyzji wydanej w pierwszej instancji stronie służy odwołanie.
Jak wynika z akt sprawy ani J.M., ani J.M. odwołania takiego nie wnieśli do właściwego organu, tj. do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. Z uprawnienia tego nie skorzystały również pozostałe strony, o czym świadczy widniejąca na zaskarżonej decyzji pieczątka stwierdzająca jej prawomocność.
W związku z powyższym należy stwierdzić, że nie doszło do wyczerpania instancyjnego toku postępowania.
W tej sytuacji wniesienie skargi do sądu administracyjnego przed wcześniejszym wykorzystaniem przysługującego środka odwoławczego na drodze administracyjnej w postaci odwołania, czyni przedmiotową skargę niedopuszczalną.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 w zw. z art. 52 § 1 i 2 p.p.s.a., postanowiono jak w sentencji.