Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Maria Tarnowska po rozpoznaniu w dniu 29 kwietnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku I. F. i L. F. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi I. F. i L. F. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] lutego 2008 r. nr [...] w przedmiocie zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Pismem z dnia 17 marca 2008 r. I. F. i L. F. wnieśli za pośrednictwem organu skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] lutego 2008 r., nr [...] uchylającą decyzję Wojewody Świętokrzyskiego z dnia [...] września 2007 r., nr [...] w zakresie punktu 1 i orzekającą o zezwoleniu Prezydentowi Miasta K. na niezwłoczne zajęcie niezabudowanych nieruchomości: położonej w K. przy ul. [...], oznaczonej jako działki nr [...] o pow. [...] ha i nr [...] o pow. [...] ha, nr [...] o pow. [...] ha i nr [...] o pow. [...] ha oraz utrzymującą w mocy zaskarżoną decyzję w części nadającej decyzji rygor natychmiastowej wykonalności.
W skardze zawarty został wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Ministra Infrastruktury, z uwagi na grożącą niepowetowaną szkodę związaną z wykonaniem zaskarżonej decyzji.
Skarżący podnieśli, że na nieruchomości, będącej przedmiotem niniejszego postępowania, prowadzona jest działalność gospodarcza w zakresie sprzedaży i naprawy ogumienia oraz napraw samochodów, która stanowi jedyne ich źródło utrzymania. Zdaniem skarżących nadanie decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności spowoduje nieodwracalne dla nich negatywne skutki, bowiem będą musieli zaprzestać prowadzenia tej działalności, co spowoduje pozbawienie ich jedynego źródła utrzymania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji, jeżeli w wyniku jej wykonania zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Z konstrukcji powyższej normy prawnej wynika, iż na skarżącym spoczywa ciężar wykazania przesłanek zawartych w powołanym przepisie, zaś sąd może wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu, jeżeli jest spełniona ustawowa przesłanka określona jako potencjalna możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdy akt lub czynność zostanie wykonana.
Pozytywne rozstrzygnięcie żądania strony zależy więc od spełnienia jednej z dwóch wymienionych wyżej przesłanek, przy czym nawet w przypadku spełnienia jednej z nich zostało ono pozostawione uznaniu Sądu, o czym świadczy użycie przez ustawodawcę zwrotu "sąd może".
Jak przyjęto w judykaturze, wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji powinien zawierać odrębne uzasadnienie, gdyż sąd rozpoznając wniosek nie dokonuje oceny zasadności skargi (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 października 2006 r., sygn. akt I OZ 1381/06, niepubl.).
Należy zauważyć, że zawarty w skardze wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie został uzasadniony. Podnoszona przez skarżących okoliczność, że w wyniku wykonania decyzji pozbawieni zostaną jedynego źródła utrzymania, gdyż będą musieli zaprzestać prowadzenia działalności gospodarczej, nie przemawia za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji.
Skarżący nie powołali w swym wniosku okoliczności istotnych w świetle art. 61 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi i nie uprawdopodobnili w dostateczny sposób przesłanek przemawiających za uwzględnieniem wniosku, bowiem nie określili, na jaką konkretnie szkodę lub trudne do odwrócenia skutki może ich narazić wykonanie zaskarżonej decyzji. Sam fakt istnienia obowiązku wykonania aktu lub czynności organu administracyjnego nie może stanowić przesłanki uzasadniającej wniesienie wniosku o wstrzymanie wykonalności.
Z powyższych względów, w oparciu o art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.