Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Gabriela Nowak (spr.) po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2013 r. na posiedzeniu niejawnym skargi kasacyjnej M.M. z dnia 19 września 2013 r. sporządzonej przez doradcę podatkowego D.P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 czerwca 2013 r. sygn. akt I SA/Wa 563/13 w sprawie ze skargi M.M. na postanowienie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie skargi na czynności egzekucyjne postanawia: 1. odrzucić skargę kasacyjną; 2. zwrócić skarżącemu wpis sądowy od skargi kasacyjnej w wysokości 100 (sto) złotych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 14 czerwca 2013 r. oddalił skargę M.M. na postanowienie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie oddalenia skargi na dokonaną w dniu 22 lutego 2012 r. oraz 29 lutego 2012 r. czynność egzekucyjną, polegającą na przymusowym odebraniu zabudowanej nieruchomości gruntowej nr ewid. [...], obręb [...], miasto K. oraz opróżnieniu znajdujących się na ww. nieruchomości lokali i innych pomieszczeń.
Odpis powyższego wyroku wraz z uzasadnieniem doręczony został skarżącemu w dniu 20 sierpnia 2013 r. (zwrotne potwierdzenie odbioru k-68 akt sądowych).
W dniu 19 września 2013 r. od wyroku z dnia 14 czerwca 2013 r. skargę kasacyjną wniósł M.M. reprezentowany przez doradcę podatkowego D.P.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 178 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), powoływanej dalej jako "P.p.s.a.", wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również skargę kasacyjną, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie.
Stosownie natomiast do treści art. 175 § 1 i 2 P.p.s.a. skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego, z zastrzeżeniem przypadków, gdy sporządza ją sędzia, prokurator, notariusz, radca Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, będący stroną, jej przedstawicielem lub pełnomocnikiem, albo gdy wnoszona jest przez prokuratora, Rzecznika Praw Obywatelskich lub Rzecznika Praw Dziecka. Ponadto zgodnie z treścią art. 175 § 3 pkt 1 P.p.s.a. skarga kasacyjna może być sporządzona również przez doradcę podatkowego - w sprawach obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami.
W orzecznictwie sądów administracyjnych oraz doktrynie (por. uchwała NSA z dnia 29 czerwca 2009 r. sygn. akt I FPS 1/09, ONSAiWSA z 2009 r., nr 5, poz. 82; postanowienie NSA z dnia 6 kwietnia 2011 r. sygn. akt II FNP 1/11, Lex nr 785843; postanowienie NSA z dnia 4 sierpnia 2010 r. sygn. akt I GSK 554/10, Lex nr 737468; B. Dauter "Metodyka pracy sędziego sądu administracyjnego" LexisNexis Warszawa 2011, s. 518), przyjmuje się, iż doradca podatkowy może reprezentować stronę i sporządzić w jej imieniu skargę kasacyjną tylko wówczas, gdy sprawa w sposób bezpośredni bądź pośredni ma swe źródło w obowiązku podatkowym, zdefiniowanym w art. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.). Stosownie natomiast do treści art. 4 Ordynacji podatkowej obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach.
Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że kontrolowane przez Sąd postanowienia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej dotyczą czynności egzekucyjnej polegającej na przymusowym odebraniu przedmiotowej nieruchomości oraz opróżnieniu znajdujących się na tej nieruchomości lokali i innych pomieszczeń. Toczące się postępowanie egzekucyjne ma z kolei swoje źródło w decyzji Wojewody [...] z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...], którą zezwolono na realizację inwestycji drogowej dla przedsięwzięcia polegającego na budowie węzła drogowego u zbiegu ulic: [...] wraz z przebudową ronda im. [...] w ciągu istniejącej drogi wojewódzkiej nr [...] na terenie miasta K., obejmującej m.in. przedmiotową nieruchomość. Decyzja ta wydana została na podstawie ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz.U. z 2008 r. Nr 193, poz. 1194 ze zm.).
Jak wynika z powyższego postępowanie w tej sprawie nie ma zatem swojego źródła w obowiązku podatkowym rozumianym jako wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach (art. 4 Ordynacji podatkowej). Sprawa ta nie ma również nic wspólnego z prawem celnym. Tym samym doradca podatkowy nie jest osobą uprawnioną do sporządzenia skargi kasacyjnej w niniejszej sprawie, co skutkować musiało jej odrzuceniem.
W związku z powyższym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 178 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji. O zwrocie kosztów orzeczono na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 P.p.s.a.