Wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi J. M. w przedmiocie niewykonania przez Ministra Infrastruktury i Rozwoju wyroku WSA w Warszawie sygn. I SA/Wa 1183/11
Sentencja

Referendarz sądowy Grzegorz Antas Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 7 stycznia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. M. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi J. M. w przedmiocie niewykonania przez Ministra Infrastruktury i Rozwoju wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 maja 2012 r. sygn. I SA/Wa 1183/11 postanawia: 1) przyznać prawo pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka w W.; 2) odmówić przyznania prawa pomocy w pozostałym zakresie.

Uzasadnienie

Skarżący J. M., wnosząc skargę na niewykonanie przez Ministra Infrastruktury i Rozwoju wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 maja 2012 r. sygn. I SA/Wa 1183/11, wystąpił o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym.

Ze złożonego wniosku o przyznanie prawa pomocy wynika, że skarżący prowadzi gospodarstwo domowe razem z małżonką. Wnioskodawca zamieszkuje w części ([...]) budynku mieszkalnego o pow. [...] m². Jak wynika z przedstawionego oświadczenia, skarżący wraz z żoną utrzymują się z otrzymywanego świadczenia emerytalnego w łącznej wysokości [...] zł. Z informacji zamieszczonej we wniosku wynika, że deklarowane wydatki prowadzonego gospodarstwa domowego odnoszą się do kosztów eksploatacji domu ([...] zł/kwartał, koszt opału - [...] zł/rok) oraz leczenia (ok. [...] zł). Skarżący posiada [...] samochody osobowe oraz sprzęt rolniczy ([...]). Składający wniosek podkreślił, że otrzymywane świadczenie z trudem wystarcza na poniesienie wydatków na konieczne utrzymanie.

Rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy zważyć należało, co następuje:

Zgodnie z art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270), dalej: p.p.s.a., przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (pkt 1), natomiast w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (pkt 2).

W świetle wskazanych wyżej przesłanek przyznania prawa pomocy, nie może budzić wątpliwości niezasadność sformułowanego przez skarżącego żądania przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym, a więc ustanowienia pełnomocnika z urzędu oraz zwolnienia od kosztów sądowych. Jest to spowodowane tym, że podmiot występujący z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym jest zobowiązany wykazać, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Taki charakter wymagania wskazuje zatem, że zakres podmiotowy art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a. odnosić należy, co do zasady, do osób pozbawionych jakiegokolwiek dochodu albo uzyskujących dochód tak nieznaczny, że nie pozwala on ponosić jakichkolwiek innych wydatków poza koniecznymi. Tak określonego warunku w rozstrzyganym przypadku skarżący nie mógł zaś spełnić, chociażby z tego powodu, że w dotychczasowym postępowaniu (na etapie po wniesieniu skargi) samodzielnie ponosił koszty sądowe (w kwocie 200 zł), przeznaczając na ten cel posiadane oszczędności. Powyższe musi być traktowane jako równoważne ustaleniu, że strona występująca o przyznanie prawa pomocy jest w stanie wygospodarować środki, by przynajmniej częściowo partycypować w kosztach prowadzonego postępowania sądowego. Tak formułowana, na co należy zwrócić uwagę, ocena pozostaje zbieżna z oceną sytuacji majątkowej skarżącego rozpatrywaną pod kątem ponoszenia przez niego wydatków w postępowaniu sądowoadministracyjnym, jaką wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 15 grudnia 2011 r. sygn. I OZ 1037/11 oddalającym zażalenie strony na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 października 2011 r. sygn. I SA/Wa 1183/11, którym Sąd przyznał skarżącemu prawo pomocy w zakresie ustanowienia pełnomocnika z urzędu, oddalając jednocześnie żądanie zwolnienia wnioskodawcy z kosztów sądowych.

Uznanie, że skarżący w oparciu o posiadane środki finansowe jest w stanie wywiązać się w rozpoznawanej sprawie z obowiązku uiszczenia wymaganych kosztów sądowych nie oznacza, że podobnie ocenić można zdolność strony do pokrycia kosztów ustanowienia zastępstwa procesowego. Z uwagi na wysokość wydatków, jakie wiążą się z opłaceniem we własnym zakresie kosztów ustanowienia pełnomocnika oraz ograniczony poziom dochodów strony konfrontowanych z deklarowanymi wydatkami na utrzymanie, przyjąć należało, że we wskazanym zakresie wnioskodawca wykazał, że nie jest w stanie pokryć tego wydatku samodzielnie.

W tych warunkach, na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 i 2 w związku z art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a., należało orzec jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1