Starszy Referendarz Sądowy Aneta Wirkowska Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 18 lipca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku adwokata N.D. o przyznanie wynagrodzenia z tytułu pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi H.M. na postanowienie Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia [...] lutego 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania administracyjnego postanawia odmówić przyznania wynagrodzenia z tytułu pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 10 października 2016 r. sygn. akt I SA/Wa 601/16 oddalił skargę H.M. na postanowienie Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia [...] lutego 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania administracyjnego.
Postanowieniem z dnia 8 marca 2017 r. przyznano wyznaczonemu z urzędu pełnomocnikowi skarżącej - adw. D.T. wynagrodzenie tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w związku ze sporządzeniem opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od powyższego wyroku.
W dniu [...] kwietnia 2017 r. do Sądu wpłynęło pismo z Okręgowej Rady Adwokackiej w [...] informujące, że ORA zmieniła pełnomocnika z urzędu dla H.M. i w miejsce adw. D.T. wyznaczono adw. N.D.
W dniu [...] czerwca 2017 r. do Sądu wpłynęła natomiast opinia z dnia [...] czerwca 2017 r. o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku z dnia 10 października 2016 r. sporządzona przez adw. N.D. Wskazany pełnomocnik wystąpił jednocześnie o przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu w związku ze sporządzeniem przedmiotowej opinii oświadczając, że koszty te nie zostały opłacone ani w całości ani w części.
W tym stanie sprawy stwierdzono, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.) wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu reguluje w niniejszej sprawie rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2016 r. poz. 1714), które weszło w życie 2 listopada 2016 r.
Stosownie do treści z § 2 pkt 1 i 2 tego rozporządzenia, koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują opłatę ustaloną zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia oraz niezbędne i udokumentowane wydatki adwokata.
W myśl § 21 ust. 1 pkt 2 lit. b rozporządzenia, opłaty za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej wynoszą 50% opłaty określonej w pkt 1, a jeżeli w drugiej instancji sprawy nie prowadził ten sam adwokat - 75% tej opłaty, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł.
W rozpoznawanej sprawie - zdaniem starszego referendarza sądowego - brak było podstaw do przyznania wyznaczonemu z urzędu pełnomocnikowi adw. N.D. wynagrodzenia w związku ze sporządzeniem opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku z dnia 10 października 2016 r.
Zauważyć trzeba, że adw. N.D. wyznaczona została w miejsce adw. D.T., któremu postanowieniem z dnia 8 marca 2017 r. przyznano ze Skarbu Państwa wynagrodzenie tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w związku ze sporządzeniem opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od powyższego wyroku z dnia 10 października 2016 r. Niezasadne jest zatem przyznanie kolejnemu wyznaczonemu z urzędu pełnomocnikowi wynagrodzenia za dokonanie tej samej czynności, którą wykonał już wcześniej pierwotnie ustanowiony pełnomocnik. Jak podkreśla się w orzecznictwie sądowoadministracyjnym w przypadku ustanowienia pełnomocnika z urzędu koszty związane z jego wynagrodzeniem obciążają Skarb Państwa. Nieusprawiedliwione jest zatem przyznawanie ze środków publicznych wynagrodzenia dwóm pełnomocnikom ustanowionym z urzędu, którzy podejmowali w sprawie te same działania, w tym sporządzili dwie podobne w treści opinie o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej. W istocie oznaczałoby to bowiem nieuzasadnione i nadmierne obciążenie Skarbu Państwa (postanowienie NSA z dnia 3 grudnia 2014 r. sygn. akt II FZ 1873/14).
Mając powyższe na uwadze stwierdzić trzeba, że wniosek adw. N. D. jest bezzasadny i brak jest podstaw do jego uwzględnienia.
W tej sytuacji w oparciu o powołane wyżej przepisy oraz art. 258 § 1 i § 2 pkt 8 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi postanowiono jak w sentencji.