Wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie zawiadomienia o konieczności wniesienia odrębnego podania do organu właściwego w sprawie podlegającej załatwieniu przez różne organy
Sentencja

Referendarz sądowy Grzegorz Antas Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. S. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi J. S. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] lutego 2011 r. znak: [...] w przedmiocie zawiadomienia o konieczności wniesienia odrębnego podania do organu właściwego w sprawie podlegającej załatwieniu przez różne organy postanawia: 1. przyznać prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka w W.; 2. odmówić przyznania prawa pomocy w pozostałym zakresie.

Uzasadnienie

W sprawie ze skargi na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] lutego 2011 r. w przedmiocie zawiadomienia o konieczności wniesienia odrębnego podania do organu właściwego w sprawie podlegającej załatwieniu przez różne organy J. S. złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym.

W uzasadnieniu wniosku oraz w oświadczeniu o stanie rodzinnym, majątku i dochodach, zawartym w urzędowym formularzu PPF, wnioskodawca podał, że prowadzi gospodarstwo domowe samotnie. Dochody gospodarstwa pochodzą ze świadczenia emerytalnego skarżącego w wysokości [...] zł. Z wyjaśnień składającego wniosek wynika, że posiada dom o powierzchni [...] m² oraz nieruchomość gruntową o powierzchni [...] ha.

Rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy zważyć należało, co następuje:

Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej: p.p.s.a., przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie całkowitym następuje gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym jest natomiast możliwe wówczas, gdy wnioskodawca wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a.).

Odnosząc powyższy warunek do przedstawionych we wniosku okoliczności faktycznych, stwierdzić należy, że skarżący wykazał, iż nie posiada, jak również nie jest w stanie zgromadzić oszczędności, które mogłyby zostać wykorzystane do opłacenia kosztów związanych z ustanowieniem w toczącym się postępowaniu sądowym zawodowego pełnomocnika. Możliwości finansowe składającego wniosek są ograniczone wobec niewysokich dochodów gospodarstwa domowego, co powoduje, że tego rodzaju wydatek byłby obciążeniem nadmiernym, wywołującym ryzyko poniesienia przez stronę uszczerbku w koniecznym utrzymaniu.

Uwzględniono jednocześnie w niniejszej sprawie, że trudna sytuacja materialna składającego wniosek nie oznacza, że skarżący żyje w ubóstwie, nie posiadając jakichkolwiek środków na poniesienie kosztów postępowania. Podstawą dla tejże oceny jest stwierdzenie, że przebieg czynności procesowych dokonanych w ramach toczącego się postępowania sądowego na nie wskazuje na sytuację, do której nawiązuje art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a. Wyrazem dysponowania przez skarżącego określonymi (wolnymi) środkami finansowymi było zastosowanie się do wezwania o uiszczenie wpisu od skargi (kwota 100 zł wpłacona w maju 2011 r.). Dopełnienie powyższej czynności stwarza prawdopodobieństwo, że także inne koszty sądowe, pomimo skromnych dochodów, skarżący będzie w stanie samodzielnie uiścić. Na obecnym etapie sprawy koszty te mają zresztą charakter jedynie hipotetyczny, albowiem zależą w bezpośredni sposób od kierunku rozstrzygnięcia przez Sąd kwestii legalności zaskarżonego przez stronę aktu. Istotne znaczenia w rozważanym kontekście możliwości częściowego partycypowania przez skarżącego w kosztach prowadzonego postępowania ma równocześnie to, że konieczność uiszczenia opłat sądowych odnosi się do kwot, które nie przekraczają kwot dotychczas przez stronę jednorazowo uiszczonych (wpis od skargi kasacyjnej wynosi 100 zł).

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 i 2 p.p.s.a. w związku z art. 258 § 2 pkt 7, orzeczono jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1