Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Durzyńska (spr.) Sędziowie WSA Dorota Apostolidis WSA Dariusz Pirogowicz Protokolant referent stażysta Joanna Berbecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 czerwca 2015 r. sprawy ze skargi G. W. na niewykonanie przez Prezydenta Miasta W. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10.09.2014 r., sygn. akt I SAB/Wa 257/14 postanawia: 1. odrzucić skargę; 2. zwrócić G. W. z kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie 200 (dwieście) złotych tytułem uiszczonego wpisu.
Jak stanowi art. 154 § 1 ppsa - w razie niewykonania wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania oraz w razie bezczynności organu lub przewlekłego prowadzenia postępowania po wyroku uchylającym lub stwierdzającym nieważność aktu lub czynności strona, po uprzednim pisemnym wezwaniu właściwego organu do wykonania wyroku lub załatwienia sprawy, może wnieść skargę w tym przedmiocie, żądając wymierzenia temu organowi grzywny.
W niniejszej sprawie Sąd rozpoznawał skargę G. W. na niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 września 2014 r. w sprawie o sygn. akt: I SAB/Wa 257/14. Wyrokiem tym tut. Sąd zobowiązał Prezydenta W. do rozpoznania w terminie dwóch miesięcy od daty doręczenia odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy złożonego w trybie art. 215 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jednolity Dz.U. z 2015 r. poz. 782) wniosku o przyznanie odszkodowania za nieruchomość położoną w W. w rej. ul. [...] stanowiącą działkę nr [..] wydzieloną z dawnej osady [...]. W wyroku tym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, uznał jednocześnie, iż bezczynność Prezydenta W. nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa.
Jak wynika z akt sprawy I SAB/Wa 257/14 akta sprawy administracyjnej wraz z odpisem prawomocnego wyroku wpłynęły do Urzędu W. w dniu 12 stycznia 2015 r., termin wyznaczony przez Wojewódzki Sąd Administracyjny upływał zatem w dniu 12 marca 2015 r. Tymczasem skarżący już pismem z dnia 14 stycznia 2015r. wezwał organ do wykonania ww wyroku - spełniając tym samym wymóg formalny określony w art. 154 § 1 ppsa - a następnie w dniu 9 lutego 2015r. złożył do tut. Sądu skargę z powodu niewykonania przez organ wyroku z dnia 9 września 2015r.
W tym stanie rzeczy Sąd uznał, że skarga jako niedopuszczalna (bo złożona przedwcześnie ) podlegała odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt. 6 ppsa. Sąd zwraca uwagę, że wniesienie skargi na niewykonanie wyroku Sądu ustawodawca dopuścił dopiero po ziszczeniu się normy prawnej określonej w art. 154 § 1 ppsa. Przepis ten jednoznacznie stanowi, że skarga, w której strona może domagać się wymierzenia organowi grzywny z powodu niewykonania prawomocnego wyroku Sądu jest dopuszczalna "w razie niewykonania wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność" - a zatem dopiero wówczas, gdy organ, pomimo upływu terminu zakreślonego przez Sąd, nadal pozostaje w bezczynności. Złożenie skargi wbrew dyspozycji normy prawnej określonej w tym przepisie tj. przed upływem terminu określonego w wyroku zobowiązującym organ do rozpoznania wniosku w formie aktu administracyjnego - jest niedopuszczalne. Skarga o wymierzenie organowi grzywny jest bowiem skargą w odrębnej, samodzielnej z punktu widzenia jej podstaw prawnych sprawie a jej dopuszczalność określają przywołane wyżej przepisy ppsa.
Warto podkreślić, że również wezwanie do wykonania wyroku w kontrolowanej sprawie miało miejsce przed terminem zakreślonym przez Sąd w sprawie I SAB/Wa 257/14 - tj. niemalże nazajutrz po zwrocie przez Sąd akt organowi. Ustanowione w ustawie przesłanki formalne warunkujące wniesienie skargi do Sądu nie mogą przybierać postaci ustawodawczej fikcji, mają natomiast stanowić gwarancję dla stron procesu i jednocześnie przeciwdziałać nieuzasadnionemu nadużywaniu przez strony prawa do Sądu. Wezwanie organu do wykonania wyroku drugiego dnia po zwrocie akt organowi administracji a następnie złożenie skargi przed upływem jednego miesiąca od tej daty - w okolicznościach niniejszej sprawy i dwumiesięcznego terminu zakreślonego w opisanym wyżej wyroku, skutkowało odrzuceniem skargi jako złożonej z pominięciem przesłanek jej dopuszczalności określonych w art.154 § 1 ppsa.
Z tych względów orzeczono jak w postanowieniu. O zwrocie wpisu orzeczono w oparciu o art. 232 § 1 pkt. 1 ppsa.