Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Sędzia WSA Jolanta Rudnicka po rozpoznaniu w dniu 21 lipca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. H. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi M. H. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] marca 2008 r., nr [...] w przedmiocie zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Wojewody [...] z dnia [...] stycznia 2007 r., nr [...].
Pismem z dnia 10 maja 2008 r., uzupełnionym pismem z dnia 19 czerwca 2008 r. M. H. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] marca 2008 r., nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] stycznia 2007 r., nr [...] zezwalającą Generalnemu Dyrektorowi Dróg Krajowych i Autostrad na niezwłoczne zajęcie nieruchomości położonej w obrębie [...], stanowiącej działki nr [...] o pow. [...] ha, nr [...] o pow. [...] ha i nr [...] o pow. [...] będącej własnością M. H., w celu budowy obwodnicy miasta R. w ciągu drogi krajowej nr [...] oraz nadającą tej decyzji rygor natychmiastowej wykonalności. Wraz z wniesioną skargą strona wystąpiła o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Wojewody [...] z dnia [...] stycznia 2007 r., nr [...], nie uzasadniając jednak tego wniosku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Na podstawie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) po przekazaniu skargi przez organ sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji w całości lub w części, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Podkreślić również należy, że to na wnioskodawcy ciąży obowiązek wykazania, że złożony przez niego wniosek jest zasadny w kontekście przedstawionych wyżej przesłanek i że ewentualna szkoda lub trudne do odwrócenia skutki dotyczą jego osoby.
W związku z nieuzasadnieniem przez stronę skarżącą wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji stwierdzić należy, iż brak jest podstaw do uwzględnienia wniosku i wydania orzeczenia o wstrzymaniu wykonania przedmiotowej decyzji.
Ponadto wskazać także należy, że materialnoprawną podstawę dla wydania zaskarżonej decyzji oraz decyzji ją poprzedzającej stanowi art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych (Dz. U. z 2003 r. nr 80, poz. 721). Nie bez znaczenia pozostaje więc fakt, że zarówno w/w akt prawny jak i ów przepis mają charakter wyjątkowy, albowiem pozwalają na udzielenie w uzasadnionych przypadkach zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości przeznaczonych na pasy drogowe, mimo nie zakończenia postępowania wywłaszczeniowego ostateczną decyzją. Oznacza to również, że przy ocenie zgłoszonego wniosku konieczne jest uwzględnienie celu jaki przyświecał ustawodawcy przy przyjęciu ustawy, ustanawiającej szczególny reżim prawny przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych, a więc inwestycji o charakterze publicznym, w tym także w zakresie reguł prawa i postępowania wywłaszczeniowego oraz faktu, że ustawa ta została zamierzona jako regulacja czasowa, a jej obowiązywanie przewidziane zostało (art. 45) do 31 grudnia 2007 r.
Pamiętać należy również o tym, że z brzmienia ww. art. 17 wynika wprost, że wykazanie istnienia wymienionych w nim przesłanek obliguje wojewodę do wydania decyzji zezwalającej na niezwłoczne zajęcie nieruchomości przeznaczonej na pas drogowy drogi krajowej oraz nadania tej decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności.
Stwierdzić również należy, że dla uznania spełnienia przesłanek z art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. wystarczające jest tylko ustalenie, że zostało wszczęte postępowanie wywłaszczeniowe, natomiast nie podlega ocenie prawidłowość wszczęcia i prowadzenia tegoż postępowania.
Zdaniem Sądu nawet gdyby zachodziło niebezpieczeństwo, o jakim mowa w art. 61 § 3 cytowanej ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi sąd jest władny nawet wówczas odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, jeżeli uwzględnieniu wniosku sprzeciwia się interes społeczny, a udzielenie skarżącemu ochrony powodowałoby zagrożenie celu publicznego (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 września 2007 r., sygn. akt I OZ 639/07).
Mając na uwadze powyższe uznając, że ewentualne wykonanie zaskarżonej decyzji oraz decyzji jej poprzedzającej nie pociągnie za sobą niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, sąd na podstawie art. 61 § 3 i 5 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postanowił jak w sentencji.