Referendarz Sądowy Aneta Wirkowska Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 20 lutego 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku P. P. o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie radcy prawnego lub adwokata w sprawie ze skargi P. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] listopada 2014 r., nr [...] w przedmiocie przyznania zasiłku celowego postanawia przyznać prawo pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie radcy prawnego, którego wyznaczy Rada Okręgowej Izby Radców Prawnych w [...].
P. P., wnioskiem z dnia 12 lutego 2015 r., złożonym na urzędowym formularzu wniosku o przyznanie prawa pomocy, wystąpiła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego lub adwokata w sprawie ze skargi P. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] listopada 2014 r., nr [...] w przedmiocie przyznania zasiłku celowego.
Z oświadczenia o stanie rodzinnym, majątkowym i uzyskiwanych dochodach zawartego we wniosku o przyznanie prawa pomocy wynika, że wnioskodawczyni prowadzi samodzielne, jednoosobowe gospodarstwo domowe. Skarżąca zaznaczyła, że źródłem jej utrzymania jest zasiłek stały w wysokości [...] zł miesięcznie oraz że nie posiada żadnego majątku, oszczędności ani przedmiotów wartościowych. Sytuacja osobista, zdrowotna i majątkowa wnioskodawczyni jest bardzo trudna i nie jest ona w stanie ponieść kosztów ustanowenia profesjonalnego pełnomocnika. Skarżąca oświadczyła ponadto, że nie zatrudnia i nie pozostaje w innym stosunku prawnym z adwokatem lub radcą prawnym.
W tym stanie sprawy stwierdzono, co następuje:
W myśl art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w jego toku.
Zgodnie zaś z art. 245 § 1 - 3 powołanej ustawy prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.
Przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 1 i 2).
Mając na uwadze okoliczności niniejszej sprawy uznać należy, że wnioskodawczyni wykazała, iż znajduje się w sytuacji materialnej kwalifikującej ją do przyznania prawa pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika. Sytuacja majątkowa skarżącej jest trudna i nie jest ona w stanie - bez uszczerbku utrzymania koniecznego - ponieść kosztów ustanowienia pełnomocnika. Z uwagi zaś na fakt, że w złożonym urzędowym formularzu wniosku o przyznanie prawa pomocy skarżąca wskazała, że wnosi o ustanowienie radcy prawnego lub adwokata, wybór pozostawiając uznaniu referendarza sądowego, postanowiono przyznać wnioskodawczyni radcę prawnego.
Jednocześnie wskazać należy, że w sprawie nie orzekano w przedmiocie zwolnienia od kosztów sądowych, bowiem wnioskodawczyni zwolniona jest z obowiązku uiszczenia kosztów sądowych z mocy ustawy. Zwolnienie to wynika z przepisu art. 239 pkt 1 lit. a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, zgodnie z którym strona skarżąca działanie, bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach z zakresu pomocy i opieki społecznej (taka sytuacja ma miejsce w rozpoznawanej sprawie) nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych.
W tej sytuacji w oparciu o powołane wyżej przepisy oraz art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi postanowiono jak w sentencji.