POSTANOWIENIE Dnia 11 maja 2015r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Pierechod po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2015r. w Olsztynie na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata R.R. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi A.G. na bezczynność Dyrektora Izby Skarbowej w przedmiocie działania Naczelnika Urzędu Skarbowego w zakresie odmowy dokonania korekt deklaracji postanawia: przyznać od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie) na rzecz adwokata R.R. kwotę w wysokości 221,40 (dwieście dwadzieścia jeden 40/100) złotych tytułem wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonywane na zasadzie prawa pomocy.
Adwokat R.R. został wyznaczony w piśmie Izby Adwokackiej z dnia 21 kwietnia 2015r. pełnomocnikiem z urzędu strony skarżącej (karta nr 56 akt sądowych), po wydaniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie postanowienia z dnia 13 marca 2015r. sygn. akt I SAB/Ol 4/15 o odrzuceniu skargi, która nie podlega rozpoznaniu w postępowaniu sądowoadministracyjnym.
Pełnomocnik w sporządzonej przez siebie opinii z dnia 4 maja 2015r. o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od ww. postanowienia WSA w Olsztynie z dnia 13 marca 2015r. zwrócił się o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu. Oświadczył, że koszty pomocy prawnej nie zostały uiszczone w całości ani w części.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do unormowania art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz.U. z 2012r. poz. 270 ze zm., dalej "p.p.s.a.") wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy lub rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Aktem normatywnym określającym zasady przyznawania wynagrodzenia za czynności podejmowane przez adwokata jest rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jednolity: Dz.U. z 2013r. poz. 461), zwane dalej "rozporządzeniem". Zgodnie z unormowaniem § 18 ust. 1 pkt 2) lit. b) stawka minimalna w postępowaniu przed sądami administracyjnymi za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej wynosi 50% stawki minimalnej określonej w pkt 1, a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam adwokat w drugiej instancji - 75% tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł.
Niniejsza sprawa należy do kategorii spraw określonych w przepisie § 18 ust. 1 pkt 1) lit. c) rozporządzenia, przewidującym stawkę minimalną w kwocie 240 zł. W rezultacie wynagrodzenie ustanowionego w sprawie adwokata za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej wynosi w sprawie 180 zł (75 % kwoty 240 zł), powiększone stosownie do unormowania § 2 ust. 3 rozporządzenia o stawkę należnego podatku od towarów i usług wynoszącą dla tej usługi 23% (art. 146a pkt 1 w zw. z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług - tekst jednolity: Dz.U. z 2011r. nr 177, poz. 1054 ze zm.). Wynagrodzenie to wynosi więc łącznie z należnym podatkiem od towarów i usług 221,40 złotych.
Mając na względzie powyższe, na podstawie art. 250 p.p.s.a. oraz § 2 ust. 3, § 18 ust. 1 pkt 1) lit. c) i § 18 ust. 1 pkt 2) lit. b) rozporządzenia należało orzec jak na wstępie postanowienia.