Wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, poprzez zwolnienie od kosztów sądowych, ustanowienie radcy prawnego, ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi na bezczynność Dyrektora Izby Skarbowej w przedmiocie niewydania w ustawowym terminie przez Naczelnika Urzędu Skarbowego zaświadczenia o wysokości dochodów w czterech ostatnich rocznych okresach rozliczeniowych począwszy od 2009 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Katarzyna Wolna-Kubicka po rozpoznaniu w dniu 22 kwietnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku TK o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, poprzez zwolnienie od kosztów sądowych, ustanowienie radcy prawnego, ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi TK na bezczynność Dyrektora Izby Skarbowej w przedmiocie niewydania w ustawowym terminie przez Naczelnika Urzędu Skarbowego zaświadczenia o wysokości dochodów w czterech ostatnich rocznych okresach rozliczeniowych począwszy od 2009 r. postanawia oddalić wniosek.

Uzasadnienie strona 1/3

Skarżący TK złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy w całości, poprzez zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego i adwokata.

W uzasadnieniu wniosku podał, że od [...] nie ma pracy i dochodów. Nie ma również oszczędności i majątku. Od [...] mieszka u rodziny, a od [...] pozostaje na całkowitym jej utrzymaniu (korzysta ze środków do życia otrzymywanych od rodziny). W [...] chciał się zarejestrować w Powiatowym Urzędzie Pracy jako bezrobotny, jednakże organ odmówił mu nadania statusu osoby bezrobotnej. Z tego powodu nie ma dostępu do ofert pracy w PUP oraz do pomocy opieki społecznej. Oświadczył, że nie pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z innymi osobami, nie posiada domu, mieszkania, nieruchomości rolnej, innych nieruchomości, papierów wartościowych i przedmiotów o wartości powyżej 3.000 euro.

Z uwagi na fakt, że oświadczenie skarżącego zawarte we wniosku o przyznanie prawa pomocy było niewystarczające do oceny jego rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych oraz stanu rodzinnego, na podstawie art. 255 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm. - dalej "p.p.s.a."), skarżący został wezwany o jego uzupełnianie, poprzez przedłożenie dodatkowych oświadczeń i dokumentów źródłowych.

W odpowiedzi z dnia [...] skarżący oświadczył, że nie prowadzi działalności gospodarczej i nie posiada żadnych źródeł dochodów, pozostaje na utrzymaniu rodziny, ale nie otrzymuje od niej dochodów. Z uwagi na brak źródeł dochodów nie składał zeznań rocznych podatkowych za [...]. Nie posiada oszczędności ani rachunku bankowego. Nie posiada żadnego majątku, w tym samochodów. W związku z utratą pracy nie spłacił kredytu na łączną kwotę [...], zaś obecnie ratalnie spłaca grzywnę sądową w łącznej wysokości ok. [...] - na ten cel pożycza miesięcznie od rodziny [...]. W związku z powyższym jest zadłużony u rodziny na kwotę ok. [...]. Oświadczył, że nie ewidencjonuje kwot jakie jego rodzina przeznacza na jego utrzymanie, dlatego nie może ich podać. Mimo wezwania skarżący nie podał czy pozostaje w związku małżeńskim, u kogo z członków rodziny zamieszkuje, w jakiej wysokości otrzymuje pomoc, w jakiej wysokości i z jakiego tytułu członkowie rodziny, u których mieszka, uzyskują miesięczne dochody. Wskazał natomiast, że art. 255 p.p.s.a. nie stanowi podstawy do żądania od wnioskodawcy podania u kogo z członków rodziny zamieszkuje, źródeł dochodów członków jego rodziny i do wyjaśnienia czy pozostaje w związku małżeńskim, a jedynie do podania źródeł dotyczących jego stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego.

Postanowieniem z dnia [...] referendarz sądowy oddalił wniosek z uzasadnieniem, że na podstawie złożonych przez skarżącego oświadczeń i dokumentów nie wykazał on przesłanek do zwolnienia go od kosztów sądowych. W szczególności, mimo wezwania nie udzielił pełnych informacji ani nie złożył wszystkich dokumentów, o które został wezwany.

Wnioskodawca wniósł sprzeciw od powyższego postanowienia zarzucając, że referendarz w wezwaniu nie wskazał, jakich domowników wezwanie dotyczy, ani czyjej rodziny. Zarzucił, że postanowienie nie posiada podstawy prawnej. Ponadto twierdzenie, że skarżący miałby prowadzić własne gospodarstwo domowe wraz z jego domownikami jest absurdalne i żenujące.

Strona 1/3