Sprawa ze skargi na bezczynność Ministra Infrastruktury i Budownictwa w przedmiocie rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Miernik (spr.) Sędziowie WSA Marta Kołtun-Kulik WSA Anna Wesołowska Protokolant starszy referent Monika Bodzan po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 października 2016 r. sprawy ze skargi A. B. na bezczynność Ministra Infrastruktury i Budownictwa w przedmiocie rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji postanawia: 1. umorzyć postępowanie sądowe; 2. zasądzić od Ministra Infrastruktury i Budownictwa na rzecz skarżącej A. B. kwotę 580 (pięćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

A. B., działając przez adwokata [...], pismem z dnia 4 lipca 2016 r. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Ministra Infrastruktury i Budownictwa w przedmiocie rozpoznania wniosku o stwierdzenia nieważności decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z dnia [...] stycznia 1953 r oraz utrzymanego nią w mocy orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej W. z dnia [...] maja 1952 r. odmawiających przyznania prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości [...] położonej przy ul. [...] ozn. nr hip [...].

W odpowiedzi na skargę Minister Infrastruktury i Budownictwa wniósł o jej oddalenie.

Na rozprawie przeprowadzonej w dniu 13 października 2016 r. pełnomocnik organu złożył do akt sprawy potwierdzoną za zgodność z oryginałem kopię decyzji z [...] października 2016 r. nr [...] stwierdzającą, że powyżej wymienione decyzje odmawiające przyznania prawa własności czasowej do gruntu w/w nieruchomości w części zostały wydane z naruszeniem prawa, a w pozostałej części stwierdzono ich nieważność.

Pełnomocnik strony skarżącej oświadczył, że nie doręczono mu powyższej decyzji, wiedzę o decyzji uzyskał tuż przed rozprawą od pracownika Ministerstwa i w tej sytuacji cofnął skargę w całości.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Stosownie do art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.), powoływanej dalej jako "P.p.s.a.", skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.

Zgodnie z art. 161 § 1 pkt 1 P.p.s.a., jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę, sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania.

W niniejszej sprawie Sąd uznał cofnięcie skargi za dopuszczalne i postanowił umorzyć postępowanie sądowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii kosztów postępowania, Sąd uznał, że mimo, iż umorzenie postępowania nastąpiło z powodu cofnięcia skargi, zaistniały podstawy do zasądzenia zwrotu kosztów postępowania sądowego na rzecz skarżącej stosownie do treści art. 201 § 1 w związku z art. 205 § 2 P.p.s.a oraz § 14 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r. poz. 1805). Koszty te obejmują kwotę 100 zł tytułem uiszczonego wpisu od skargi oraz kwotę 480 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika.

W niniejszej sprawie oczywiste jest, że cofnięcie skargi nastąpiło na skutek wydania przez Ministra Infrastruktury i Budownictwa decyzji z dnia [...] października 2016 r. nr [...]. Przy czym decyzja ta została wydana zaledwie trzy dni przed wyznaczonym terminem rozprawy, a wiedzę o niej pełnomocnik skarżącej uzyskał tuż przed rozprawą. Okoliczności sprawy wskazują zatem, że organ wydał decyzję na skutek wniesienia skargi na bezczynność Ministra. Sposób procedowania organu w sprawie i nieuzasadnione wielomiesięczne przedłużanie postępowania oraz brak efektywnych i skutecznych działań skutkowało złożeniem skargi na bezczynność, co wiązało się z koniecznością poniesienia przez skarżącą kosztów postępowania sądowego. W okolicznościach tej sprawy zasadne było zasądzenie od organu na rzecz skarżącej zwrotu kosztów postępowania.

Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na mocy art. 161 § 1 pkt 1 w związku z art. 60 oraz art. 201 § 1 w związku z art. 205 § 2 P.p.s.a oraz § 14 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, postanowił jak w sentencji.

Strona 1/1