Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Gabriela Nowak po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku T. W. o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi T. W. na bezczynność Wojewody Mazowieckiego w przedmiocie odwołania ze stanowiska dyrektora gimnazjum postanawia odmówić przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata.
T. W. wnioskiem z dnia 30 stycznia 2008 r. wystąpiła o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata w sprawie ze swojej skargi na bezczynność Wojewody Mazowieckiego w przedmiocie odwołania ze stanowiska dyrektora gimnazjum.
Powyższy wniosek rozpoznany został - wydanym przez referendarza sądowego - postanowieniem z dnia 7 lutego 2008 r., sygn. akt I SAB/Wa 172/07.
W dniu 26 lutego 2008 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynął sprzeciw T. W. na wyżej wskazane postanowienie z dnia 7 lutego 2008 r., wobec czego straciło ono moc, a sprawa z wniosku o przyznanie prawa pomocy podlega rozpoznaniu na nowo.
W oświadczeniu złożonym na urzędowym formularzu wniosku skarżąca wskazała, że pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z mężem i synem. Na miesięczny dochód rodziny w wysokości [...] zł składają się zasiłek rehabilitacyjny wypłacany wnioskodawczyni w wysokości [...] zł oraz emerytura, którą uzyskuje jej mąż w wysokości [...] zł. Ponadto T. W. ujawniła, iż posiada dom o powierzchni [...] m2, mieszkanie o powierzchni [...] m2, i samochód marki [...]. W złożonym sprzeciwie sprecyzowała, że posiada dom o powierzchni [...] m2, w tym o powierzchni mieszkalnej [...] m2, nie posiada natomiast dodatkowo mieszkania o powierzchni [...] m2.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
W myśl art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w jego toku.
Natomiast zgodnie z art. 245 § 1-3 powołanej ustawy prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części lub tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.
Stosownie do przepisu art. 246 § 1 tej ustawy przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania, natomiast w zakresie częściowym, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Zdaniem Sądu w niniejszej sprawie wnioskodawczyni nie wykazała, że nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania oraz ustanowienia w sprawie profesjonalnego pełnomocnika, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Przedstawiona zaś sytuacja materialna i rodzinna wnioskodawczyni pozwala stwierdzić, że poniesienie kosztów sądowych oraz kosztów ustanowienia w sprawie adwokata leży w zakresie jej możliwości płatniczych. Skarżąca oraz jej małżonek posiadają stałe i regularne źródło dochodów w postaci zasiłku rehabilitacyjnego oraz emerytury w łącznej kwocie [...] złotych. Zgodnie z oświadczeniem wnioskodawczyni, wraz z mężem utrzymują syna, niemniej mając na uwadze wysokość dochodów rodziny Sąd nie może stwierdzić, że skarżąca nie jest w stanie ponieść żadnych kosztów postępowania bądź ich części bez ryzyka wystąpienia zagrożenia w niezbędnych kosztach utrzymania siebie i rodziny.
Instytucja prawa pomocy przewidziana w/w przepisami stanowi pomoc państwa dla osób, które z uwagi na ich trudną sytuację materialną nie mogą uiścić kosztów bez wywołania uszczerbku w koniecznych kosztach utrzymania siebie i rodziny. Ubiegający się o taką pomoc powinien więc w każdym wypadku poczynić oszczędności we własnych wydatkach, do granic zabezpieczenia koniecznych kosztów utrzymania siebie i rodziny. Dopiero gdyby poczynione w ten sposób oszczędności okazały się niewystarczające - może zwrócić się o pomoc państwa. Skarżąca dysponuje comiesięcznie wysokim dochodem, co każe domniemywać, że nawet mimo konieczności ponoszenia wydatków związanych z codziennym utrzymaniem trzyosobowej rodziny nie pozostaje w ubóstwie i może w pełni partycypować w kosztach postępowania sądowego oraz kosztach powołania do prowadzenia sprawy adwokata.
Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie art. 260 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia.