Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Dariusz Chaciński po rozpoznaniu w dniu 5 sierpnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. S. na bezczynność Przewodniczącego Rady Miasta S. w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o podwyższenie zasiłku okresowego postanawia: odrzucić skargę.
Pismem z dnia 31 maja 2010 r. J. S. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Przewodniczącego Rady Miasta S. polegającą na nierozpatrzeniu jej wniosku z dnia 14 grudnia 2006 r. o podwyższenie zasiłku okresowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Skargę jako niedopuszczalną należało odrzucić, gdyż nie podlega kognicji sądów administracyjnych.
Sąd administracyjny, rozpoznając skargę, w pierwszej kolejności bada, czy zaskarżony akt lub czynność organu administracji publicznej podlega kontroli tego sądu.
Zakres kontroli sprawowanej przez sądy administracyjne został określony w art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), zgodnie z którym sądy administracyjne w zakresie swojej właściwości sprawują kontrolę pod względem legalności, to jest zgodności z prawem, działań lub zaniechań organów administracji publicznej. Kontrola działalności administracji publicznej, sprawowana przez sądy administracyjne, ma charakter ograniczony, co oznacza, że objęte są nią jedynie działania administracyjne wskazane w ustawie.
Zgodnie bowiem z art. 3 § 2 pkt 1 - 4a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), skarga na bezczynność może dotyczyć sprawy, w której organ administracji publicznej zobligowany jest wydać decyzję administracyjną, postanowienie w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty, postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, inne akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach.
Treść skargi J. S. wniesionej do Sądu prowadzi do konstatacji, że jej skargę wniesioną na bezczynność Przewodniczącego Rady Miasta S. należy uznać jedynie za skargę wniesioną w trybie art. 227 kpa. Z artykułu tego wynika, że przedmiotem takiej skargi może być w szczególności zaniedbanie lub nienależyte wykonywanie zadań przez właściwe organy albo przez ich pracowników, naruszenie praworządności lub interesów obywateli, a także przewlekłe lub biurokratyczne załatwianie spraw.
Wojewódzki Sąd Administracyjny nie nadzoruje tej działalności organów administracyjnych, gdyż przepisy Działu VIII Kodeksu postępowania administracyjnego nie mają zastosowania do postępowania sądowoadministracyjnego uregulowanego ustawą z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Powyższa procedura skargowa ma cechy samodzielnego jednoinstancyjnego postępowania administracyjnego, kończącego się czynnością materialno-techniczną w postaci zawiadomienia skarżącego o sposobie załatwienia skargi. Forma tego załatwienia nie stanowi żadnego z aktów i czynności, o których mowa w art. 3 § 2 powołanej ustawy, dlatego też na czynność tę nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego. Z tego powodu powyższa skarga nie przysługuje także na bezczynność organu.
W tym stanie rzeczy niniejsza sprawa nie mieści się we wskazanym powyżej katalogu aktów i czynności poddanych kognicji sądu administracyjnego. Obowiązujący stan prawny nie upoważnia do zakwalifikowania przedmiotowej skargi do spraw, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Zatem skarga na bezczynność Przewodniczącego Rady Miasta S. w nierozpatrzeniu wniosku o podwyższenie zasiłku okresowego jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w sentencji.