Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Asesor WSA Przemysław Żmich po rozpoznaniu w dniu 3 kwietnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. P. i A. P. na bezczynność Prezydenta Miasta W. w przedmiocie świadczeń z pomocy społecznej postanawia: odrzucić skargę.
A. P. i A. P. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na działalność Ośrodka Pomocy Społecznej w Dzielnicy [...] Filia nr 1 w W. i innych urzędów. W uzasadnieniu podnieśli, że Ośrodek Pomocy Społecznej Dzielnicy [...] Filia nr 1 w W. pozbawił skarżących praw do zasiłków celowych i okresowych, narusza prawa człowieka, poświadcza w urzędach nieprawdę, co do sytuacji lokalowej skarżących, szykanuje ich, nie podejmuje działań przewidzianych prawem i uniemożliwia aby skarżący odzyskali swoje dokumenty, mienie, pamiątki z całego życia. Skarżący uważają, że Ośrodek wspiera alkoholików i bandytów, a - mimo kierowanych przez nich próśb - rzadko udziela skarżącym wsparcia, przez co zamierza ich doprowadzić do chorób z wyniszczenia, cierpienia i śmierci głodowej. Skarżący podali, że pracownicy Ośrodka są okrutni, nielojalni, fałszują dokumentację, wchodzą w sfery intymne i prywatne skarżących. Krytyczne uwagi skarżący skierowali też pod adresem Policji, która po eksmisji skarżących nie pozwoliła im na odzyskanie znajdujących się w lokalu dokumentów, leków, pieniędzy, żywności.
W odpowiedzi na skargę Prezydent Miasta W. wniósł o jej odrzucenie bądź o jej oddalenie. W uzasadnieniu podniósł, że A. P. i A. P. w swych skargach nie precyzują przedmiotu zaskarżenia. Zdaniem organu treść skargi zawiera ogólnikową i krytyczną ocenę decyzji Ośrodka Pomocy Społecznej w Dzielnicy [...] Filia nr 1 i nie wskazuje o jakie decyzje chodzi. Prezydent zauważył, że decyzją z dnia [...] października 2007 r. przyznano A. P. zasiłek okresowy na miesiąc październik 2007 r. w kwocie 300 zł, a decyzją z dnia [...] grudnia 2007 r. przyznano skarżącemu zasiłek celowy w wysokości 180 zł, mając na uwadze, trudną sytuację osobistą skarżącego, możliwości finansowe Ośrodka ale też to, że skarżący nie dokłada należytych starań w rozwiązaniu swej sytuacji bytowej.
Argumentację przedstawioną w skardze skarżący powtórzyli w pismach z dnia 9 grudnia 2008 r. i 9 marca 2009 r.
W pismach z dnia 7 października 2008 r. i 12 listopada 2008 r. stanowiących wnioski o przyznanie prawa pomocy skarżący wskazali, że przedmiotem zaskarżenia jest bezczynność Ośrodka Pomocy Społecznej.
Wskazany wyżej przedmiot zaskarżenia i argumentację skargi potwierdził też pełnomocnik skarżących adwokat A. B. w piśmie z dnia 23 marca 2009 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Na wstępie Sąd zauważa, że skargę skarżących należało potraktował jako skargę na bezczynność Prezydenta Miasta W., ponieważ skarga dotyczy działalności Ośrodka Pomocy Społecznej w sferze udzielania indywidualnym podmiotom w formie decyzji świadczeń z pomocy społecznej, a zgodnie z przepisami art. 100 ust. 1 i 7 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2008 r. Nr 115, poz. 728 ze zm.) w tej materii organem pomocy społecznej jest prezydent miasta, natomiast Ośrodek Pomocy Społecznej jedynie gminną jednostką organizacyjną wykonującą zadania gminy z zakresu pomocy społecznej.
W ocenie Sądu, skarga A. P. i A. P. jest niedopuszczalna.