Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Sędzia WSA Jolanta Dargas po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2019 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. R. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezydenta [...] w przedmiocie rozpoznania wniosku o przyznanie odszkodowania za nieruchomość warszawską postanawia: odrzucić skargę.
S. R. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezydenta [...] w przedmiocie rozpoznania wniosku o przyznanie odszkodowania za nieruchomość położoną w [...] przy ul. [...] ozn. hip. jako "[...]". Skarżący w uzasadnieniu skargi podniósł, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wydał wyrok z dnia 20 marca 2013 r. sygn. akt I SAB/Wa 462/12 w przedmiocie przewlekłości postępowania. Zobowiązał w nim, do rozpoznania wniosku oraz jednocześnie stwierdził, że zaistniała przewlekłość nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Stosownie do art. 58 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.), powoływanej dalej w skrócie jako "p.p.s.a.", sąd odrzuca skargę jeżeli sprawa objęta skargą pomiędzy tymi samymi stronami jest w toku lub została już prawomocnie osądzona. Sytuacja, o której mowa w powołanym przepisie zachodzi wówczas, gdy wcześniej złożona skarga, w tym samym przedmiocie i między tymi samymi stronami, jest rozpoznawana merytorycznie lub nastąpiło już wcześniejsze merytoryczne prawomocne rozpoznanie skargi w zakresie tego samego przedmiotu i między tymi samymi podmiotami. Przy czym przy ustalaniu tożsamości sprawy należy brać pod uwagę element podmiotowy i przedmiotowy. Tożsamość podmiotowa, to tożsamość podmiotu będącego adresatem praw lub obowiązków, a tożsamość przedmiotowa to tożsamość treści tych praw i obowiązków oraz ich podstawy prawnej i faktycznej. Stąd badając, czy wskazana zasada została naruszona, sąd administracyjny analizuje: co jest przedmiotem sprawy i jakie występują strony. Jeżeli dojdzie do przekonania, że sprawa "o to samo" między tymi samymi stronami została już rozstrzygnięta, zobowiązany jest do odrzucenia skargi (por. postanowienie NSA z 3 czerwca 2011 r., sygn. akt I OSK 387/11 oraz postanowienie NSA z 28 lipca 2017 r. sygn. akt I OZ 1133/17; dostępne w bazie orzeczeń sądów administracyjnych http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
Kierując się powyższym Sąd zauważa, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 20 marca 2013 r., sygn. akt I SAB/Wa 462/12 po rozpoznaniu skargi S. R. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezydenta [...], zobowiązał ten organ do rozpoznania wniosku w przedmiocie przyznania odszkodowania za nieruchomość położoną w [...] przy ul. [...], ozn. hip. jako "[...]", w terminie dwóch miesięcy od daty zwrotu akt administracyjnych wraz z prawomocnym wyrokiem oraz stwierdził, że przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezydenta [...] nie miało miejsca z rażącym naruszeniem prawa. Zauważyć należy, że zarówno w sprawie I SAB/Wa 462/12, jak i w sprawie niniejszej zachodzi tożsamość podmiotowa, gdyż podmiotem praw i obowiązków był organ - Prezydent [...] oraz skarżący - S. R. Zasadnicze znaczenie dla rozstrzygnięcia mają zatem granice powagi rzeczy osądzonej, jakie wyznaczyło rozstrzygnięcie w sprawie zakończonej wyrokiem z 20 marca 2013 r., sygn. akt I SAB/Wa 462/12. Z punktu pierwszego sentencji wyroku z 20 marca 2013 r. oraz jego uzasadnienia wynika, że przedmiotem kontroli Sądu było rozpoznanie przez Prezydenta [...] sprawy z wniosku z o przyznanie odszkodowania za nieruchomość położoną w [...] przy ul. [...], ozn. hip. jako "[...]". Analiza powyższego wyroku oraz treść uzasadnienia przedmiotowej skargi nie budzi wątpliwości, że przedmiotem niniejszej skargi jest wniosek o odszkodowanie za ten sam grunt objęty dekretem z 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze [...].