Referendarz sądowy Lucyna Picho Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 22 czerwca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata R. D. o przyznanie wynagrodzenia za udzieloną pomoc prawną z urzędu w sprawie ze skargi W. W. na bezczynność Rady Gminy O. w przedmiocie rozpoznania skargi na działalność organu p o s t a n a w i a oddalić wniosek.
Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie postanowieniem z dnia 21 lutego 2011 r. przyznał W. W. prawo pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie adwokata. W następstwie wydanego postanowienia Okręgowa Rada Adwokacka w W. wyznaczyła pełnomocnikiem z urzędu dla skarżącego adwokata R. D.
Postanowieniem z dnia 19 maja 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę W. W.
Pismem z dnia 9 czerwca 2011 r., adwokat R. D. zwrócił się do Sądu o zwrot kosztów postępowania W. W. oraz o zasądzenie na jego rzecz kosztów pomocy prawnej udzielonej W. W. z urzędu według norm przepisanych, gdyż kosztów tych W. W. nie pokrył ani w całości ani w części.
Rozpoznając wniosek na wstępie należy zauważyć, że pełnomocnikowi ustanowionemu w sprawie na podstawie art. 244 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) przysługuje wynagrodzenie w zakresie ustanowionym w art. 250 tejże ustawy. Zgodnie z tym przepisem wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Podkreślić należy, że sam fakt wyznaczenia z urzędu pełnomocnika dla strony, której przyznano prawo pomocy nie oznacza jednak, że takiemu pełnomocnikowi przysługuje wynagrodzenie automatycznie po złożeniu przez niego wniosku o którym mowa w przepisie. Jest to bowiem uzależnione od ustalenia czy pomoc taka była przez pełnomocnika faktycznie realizowana.
Zważyć bowiem należy, że decyzja o przyznaniu pomocy prawnej oznacza, że Skarb Państwa przejmuje na siebie ciężar finansowy związany z wynagrodzeniem pełnomocnika z urzędu i że sąd, jako dysponent środków publicznych, odpowiada za zasadność i legalność ich wydawania. Oznacza to uprawnienie i obowiązek sądu ustalenia, czy pomoc prawna rzeczywiście została udzielona (vide: post. NSA z dnia 22.12.2004 r., OZ 720/04, ONSAiWSA 2005/5/93).
Odnosząc powyższe rozważania do niniejszej sprawy wskazać należy, że udział jedynie do przejrzenia akt sprawy (w dniu 11 maja 2011 r.) oraz do przesłania do Sądu wniosku z dnia 9 czerwca 2011 r. o zasądzenie na jego rzecz kosztów nieopłaconej pomocy prawnej.
W ocenie rozpoznającego wniosek referendarza sądowego oznacza to, że wnioskodawca nie świadczył wobec skarżącego żadnej realnej pomocy prawnej.
W tym stanie rzeczy brak jest usprawiedliwionych podstaw do przyznania mu wynagrodzenia, o którym mowa w art. 250 p.p.s.a.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 258 § 1 i § 2 pkt 8 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postanowiono jak w sentencji.