Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Agnieszka Jędrzejewska- Jaroszewicz po rozpoznaniu w dniu 18 października 2021 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. K. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Ministra Rozwoju i Technologii w przedmiocie rozpoznania odwołania postanawia odrzucić skargę.
M. K. pismem z dnia [...] lipca 2021 r. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Ministra Rozwoju i Technologii (poprzednio Minister Rozwoju, Pracy i Technologii) w przedmiocie rozpoznania odwołania od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2020 r. nr [...] ustalającej odszkodowanie.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie podnosząc m.in., że Minister Rozwoju, Pracy i Technologii decyzją z dnia [...] lipca 2021 r. nr [...] po rozpoznaniu odwołania M. K. utrzymał w mocy decyzję Wojewodę [...] z dnia [...] sierpnia 2020 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 53 § 2b ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.), skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania można wnieść w każdym czasie po wniesieniu ponaglenia do właściwego organu.
Naczelny Sąd Administracyjny w dniu 22 czerwca 2020 r. sygn. akt II OPS 5/19 podjął uchwałę, w której wskazał, że wniesienie skargi na bezczynność po zakończeniu przez organ administracji publicznej prowadzonego postępowania poprzez wydanie decyzji ostatecznej stanowi przeszkodę w merytorycznym rozpoznaniu takiej skargi przez sąd administracyjny w zakresie rozstrzygnięcia podjętego na podstawie art. 149 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
W uzasadnieniu tej uchwały NSA zaznaczył, że zasadniczym celem skargi na bezczynność organu administracji publicznej jest doprowadzenie do usunięcia stanu bezczynności. Stąd też za niedopuszczalną należy uznać skargę na bezczynność wniesioną po zakończeniu postępowania administracyjnego.
Powołana uchwała NSA dotyczy wprawdzie bezczynności, czyli innej formy pasywności organu administracji niż stanowiąca przedmiot zaskarżenia w przedmiotowej sprawie, jednak - jak podkreśla się w orzecznictwie sądowoadministracyjnym - z uwagi na procesowe powiązanie w postępowaniu administracyjnym i sądowoadministracyjnym stanu bezczynności z przewlekłym prowadzeniem postępowania uzasadnione jest zastosowanie zawartego w tej uchwale poglądu także do oceny skargi na przewlekłość postępowania, wniesionej już po wydaniu decyzji, tj. po zakończeniu postępowania, którego dotyczyła skarga do sądu.
W orzecznictwie sądowoadministracyjnym akcentuje się, że teza ww. uchwały niewątpliwie stanowi wskazówkę w zakresie koniecznego podejścia do obejmowania merytoryczną, sądowoadministracyjną kontrolą także spraw na przewlekłość postępowań administracyjnych, inicjowanych po wydaniu rozstrzygnięcia przez organ. Tożsamy jest bowiem cel skargi na bezczynność i skargi na przewlekłe prowadzenie postępowania, czyli doprowadzenie do zwalczenia pasywności organu administracji w zakresie prowadzonego postępowania i nadania sprawie należytego biegu. Obie te skargi skierowane są przeciwko wadliwemu procedowaniu organu, w wyniku którego konkretna i indywidualna sprawa administracyjna nie jest załatwiona bądź nie jest załatwiana.
Jak wynika z analizy akt rozpoznawanej sprawy Minister Rozwoju, Pracy i Technologii w dniu [...] lipca 2021 r. wydał decyzję nr [...], mocą której po rozpoznaniu odwołania skarżącej, utrzymał w mocy decyzję Wojewodę [...] z dnia [...] sierpnia 2020 r. ustalającą odszkodowanie za nieruchomość. Decyzja doręczona została skarżącej w dniu [...] lipca 2021 r. Skarga na przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ odwoławczy wniesiona natomiast została pismem nadanym w dniu [...] lipca 2021 r., a zatem już po wydaniu przez Ministra decyzji kończącej postępowanie w sprawie.
W świetle powołanej uchwały NSA wniesiona skarga jest więc niedopuszczalna i podlega odrzuceniu.
W tej sytuacji Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na mocy art. 58 § 1 pkt 6 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi postanowił jak w sentencji.